||श्री गजानन महाराज-लीला स्थळे||

Language : Marathi
गजानन महाराजांचे सुरवातीचे दोन वर्षे (१८७८-७९) वास्तव्य बंकट सदनात होते. महाराजांच्या अनेक भाग्यवान भक्तांना आशीर्वाद ह्याठिकाणी मिळाला. हे पवित्र निवासस्थान - 'बंकटसदन' नंतर बंकटलाल अग्रवाल यांच्या वंशजांनी संस्थानला समर्पित केले.

Language : Hindi
गजानन महाराज आरंभ के लगभग दो वर्ष (१८७८-७९) यहाँ रहे थे। अनेक भाग्यशाली भक्तों को महाराजजी ने आशीर्वाद इसी स्थान पर दिए। यह पवित्र स्थान - 'बंकटसदन' को बाद में बंकटलालजी अग्रवाल के वंशजों ने संस्थान को समर्पित किया।

Language : English
Gajanan Maharaj had stayed here for almost two years (1878-79). Maharaj blessed many fortunate devotees at the same place. This holy place - 'Bankat Sadan' was later handed over to Sansthan by descendants of Shri Bankatlal Agarwal
Language : Marathi
वर्ष १९०२ आणि १९१० : श्री गजानन महाराजांनी विठ्ठल- रुख्मिणी मंदिराला बऱ्याच वेळा भेट दिली आहे.
पहिली घटना :
१६ जुलै १९०२ (बुधवार). आषाढी एकादशी, शके १२४२ .
जगू आबा पाटील, हरी पाटील, बापुना काळे आणि इतर अनेकांनी श्री गजानन महाराजांसह पंढरपूरकडे रेल्वे ने प्रवास केला. नेहमीप्रमाणे गोमाजी महाराज्यांच्या समाधीचे दर्शन घेऊन सगळ्यांनी नागझरी येथून प्रवास सुरू केला. हा मार्ग असा होता - > नागझरी - भुसावळ- मनमाड - दौंड - कुरुडवाडी -पंढरपूर. कुकाजी पाटील (शेगाव चे) यांचा पंढरपुरला वाडा होता. बापूना काळे यांना श्री गजानन महाराजांनी इथेच आशीर्वाद दिला.

दुसरी घटना :
१७ जुलै १९०२ (गुरुवार). प्रदोष
दुसर्या दिवशी पंढरपूरहुन लोक परत शेगाव कड़े जायला निघाले. त्याच वेळी संसर्गजन्य 'मरी' हा आजार सर्वत्र पसरला. प्रत्येकजण कुकाजी पाटील यांचा वाडा सोडन जात होते. बरोबर आलेल्या लोकान पैकी एक जण -"पंढरी माळी" मागे राहिला। तो कवठा - बहादुरा चा रहिवासी होता. हे गांव बाळापूर तालुक्यात शेगावपासून १५ कि.मी. अंतरावर 'माण' नदीच्या काठावर वसलेले आहे. हे सगळे लोक वारकरी संप्रदाय चे होते. श्री गजानन महाराजांना पंढरी माळ्याला 'मरी' रोगाचा संसर्ग झाल्याचे लक्षात आले. महाराजांनी पंढरीच्या डोक्यावर हात ठेवला आणि आश्वासन दिले की तुझे दंडांतर टाळले' आणि त्याला परत शेगावला घेऊन आले. पंढरपूर येथे महाराजांच्या कृपेचा घडलेला प्रसंग समजल्यावर पंढरी माळीच्या पत्नी पूतालाबाईला खूप आनंद झाला.
२३ जुलै १९१० - शनिवारी महाराजांनी मंदिराला भेट दिली आणि हरी पाटील यांना सांगितले की 'माझे अवतारकार्य आता पूर्ण झाले आहे'.

Language : Hindi
वर्ष १९०२ और १९१० : श्री गजानन महाराज कई बार विठ्ठल- रुख्मिणी मंदिर गए थे.
पहली घटना :
१६ जुलै १९०२ (बुधवार). आषाढी एकादशी, शेक १२४२ जगु आबा पाटिल, हरि पाटिल, बापूना काले और कई अन्य लोगों के साथ श्री गजानन महाराज पंढरपुर की यात्रा पर निकले। हमेशा की तरह सभी लोगो ने गोमजी महाराज समाधि का दर्शन किया और नागझरी से अपनी पंढरपुर की यात्रा रेल से शुरू की। उनका मार्ग कुछ ऐसा था -> नागझरी - भुसावल - मनमाड - दौड़ - कुरुदवाड़ी -पंढरपुर। शेगाँव के कुकाजी पाटिल का यहाँ वाड़ा (कोठी / बंगला) था। बापूना काले को श्री गजानन महाराज ने इसी स्थान पर पंढरपुर में आशीर्वाद दिया था।

दूसरी घटना :
१७ जुलै १९०२ (गुरुवार). प्रदोष
अगले दिन, सभी लोग पंढरपुर से शेगाव से लौटने की तैयारी शुरू कर रहे थे । उसी दौरान संसर्गजन्य 'मरी' रोग हर जगह फैल गया। सभी लोग कुकाजी पाटिल के वाड़ा (कोठी) छोड़ रहे थे. साथ आये हुए लोगो में से एक "पंढरी माली" को पीछे छोड़ दिया गया था। वह केवथा - बहादुरा का निवासी था. ये गांव बालापुर तालुका में शेगाँव से १५ किलोमीटर दूर 'मान' नदी के तट पर बसा हैं। उसके परिवार वारकरी सम्प्रदाय का था। श्री गजानन महाराज ने जाना के पंढरी माली 'मरी रोग' से संक्रमित हो गया था। महाराज ने उसे आशीर्वाद दिया, पंढरी के सिर पर हाथ रखा और उसे आश्वासन दिया कि उसका कुयोग ('गण्डांतार') टल गया है और वह उसे वापस शेगाँव ले आए। पंढरपुर में महाराज की कृपा की घटना जान कर पंढरी की पत्नी पूतलाबाई बहुत प्रसन्न हुईं।
२३ जुलै १९१० - शनिवार
महाराज ने मंदिर में दर्शन लिया और हरी पाटिल को बताया की उनका 'अवतार कार्य' अब पूरा हुआ ।

Language : English
Year 1902, and 1910: Shri Gajanan Maharaj visited Vitthal-Rukhmani temple more than once.
First event:
Date 16th July 1902 (Wednesday). Aashadi Ekadashi, Shake 1824
Jagu Aba Patil, Hari Patil, Bapuna Kale and many others travelled along with Shri Gajanan Maharaj to Pandharpur by railyway. As usual, everyone started their journey from Nagzari after seeking blessings of Shri Gomaji Maharaj Samadhi. The travel route was as follows: Nagzari - Bhusaval - Manmad - Daund - Kurudwadi - Pandharpur. Shegaon's Kukaji Patil had his bunglow ('wada') in Pandharpur. Bapuna Kale was blessed by Shri Gajanan Maharaj at this very place.

Second event:
17th July 1902 (Thursday). The day has significance in Hindu calendar. It was the bi-monthly occasion on the thirteenth day of every fortnight of Hindu Calendar and is called as 'Pradosh'.
Most of the visitors began their return journey from Pandharpur to Shegaon. At the same time the infectious 'Mari' disease (bubonic plague) was rampant everywhere. While everyone was leaving Kukaji Patil's wada, one of the accompaniment 'Pandhari Mali' was left behind. He was resident of Kavatha - Bahadura twin villages located on the bank of 'Man' river 15 km from Shegaon in Balapur taluka. His family followed spiritual tradition of 'Warkari Sampraday'. While leaving Shri Gajanan Maharaj noticed Pandhari Mali was infected by Mari disease (bubonic plague). Maharaj blessed him, kept his hand on Pandhari's head and assured him that his imminent life threatning jeopardy ('Gandantar') was over and took him back to Shegaon. His wife Pootalabai was indebted and delighted after knowing what happened at Pandharpur.
23rd July 1910- Saturday
Maharaj visited the temple and shared with Hari Patil that his devine incarnation ('Avtar karya') was complete.
Language : Marathi
बच्चूलाल गोंदूलाल अगरवाल यांनी साल १९०३ ते १९०६ मध्ये राम मंदिर बांधले. प्राण प्रतिष्ठा ३० मार्च १९०७ (शनिवारी) रोजी झाली. महाराज अमरावती येथे असताना बच्चूलाल अग्रवाल यांनी श्री गजानन महाराजांना आमंत्रण दिले होते. बच्चूलाल यांनी महाराजांनाच फक्त आशीर्वाद मागितला होता तो राम मंदिर बांधण्याचा. ते आणखी काहिही मागू शकत होते, पण त्यांनी तसे केले नाही. त्यांनी मंदिर बांधण्यासाठी चा आशीर्वाद मागितला. मंदिराचे काम सन १९०८ मध्ये पूर्ण झाले.
बच्चूलाल यांनी जवळ एका खोलीतून मंदिराचे कामकाज केले. हे एक खाजगी मंदिर होते. श्री बच्चूलाल यांचे १९४० मध्ये निधन झाले (मार्ग-शिर्षा वद्य द्वितीया)
लोकमान्य टिळक: २६ ते २८ मे १९०८ शिवाजी महाराजांची जयंती च्या कार्यक्रमासाठी श्री गजानन महाराज सुद्धा आले होते या मंदिरात. वामनराव फडके महाराजांसमवेत होते . कार्यक्रम सुरु होण्याच्या पुर्वी लोकमान्य टिळक, दादासाहेब खापर्डे आणि चिंतामणराव वैद्य श्री गजानन महाराजराजांचे आशीर्वाद घेण्यासाठी आले होते. या सर्वांनी महाराजांची पूजा केली. नंतर महाराज अतिशय सुंदर सजवलेल्या बैलगाडी मधेय बसून कार्यक्रमाच्या स्थळावर गेले आणि स्टेजवर अग्रगणी स्थानावर जाऊन बसले. महाराजांनी हलका हिरव्या रंगाची ('पोपटी रंगची') शॉल घातली. कार्यक्रमानंतर सर्व सदस्य पुढील प्रवास करण्यापूर्वी परत राम मंदिरात महाराजांचे आशीर्वाद घेण्यासाठी आले.

Language : Hindi
बच्चूलाल गोंदूलाल अगरवालजी ने साल १९०३ ते १९०६ में राम मंदिर का निर्माण किया। प्राण प्रतिष्ठा ३० मार्च १९०७ (शनिवार) को हुई थी। मंदिर का कार्य वर्ष १९०८ में पूरा हुआ था। बच्चूलाल अग्रवाल ने श्री गजानन महाराज को आमंत्रित किया था अमरावती में।
बच्चूलालजी ने श्री महाराज से केवल एक ही आशीर्वाद मांगा था - वह था राम मंदिर का निर्माण के कार्य का । हालाँकि वह और कुछभी माँग सकते थे, पर उन्होंने ऐसा नहीं किया। बच्चूलालजी ने अपना समय और मंदिर का शासन का काम पासही के एक कमरे से किया। यह एक निजी मंदिर था। श्री बच्चूलालजी का निधन वर्ष १९४० में हुआ (मार्ग-शीर्ष वद्या द्वितीया)
लोकमान्य तिलक: शिवजी महाराज जयंती कार्यक्रम के दौरान श्री गजानन महाराज अकोला आए थे। श्री वामनराव फडकेजी महाराज के साथ। श्री लोकमान्य तिलक, दादासाहेब खापर्डेजी और चिंतामन राव वैद्यजी कार्यक्रम से पहले श्री गजानन महाराज का आशीर्वाद लेने आए। उन सभी अतिथियोने ने महाराज की पूजा की। श्री गजानन महाराज बैलगाड़ी में बैठ के मंच पर गए। बैलगाड़ी को बहुत अच्छी तरह से सजाया गया था। श्री गजानन महाराज ने एक हल्के हरे रंग का शॉल पहना था। कार्यक्रम के बाद, सभी सदस्य आगे की यात्रा करने से पहले राम मंदिर में श्री गजानन महाराजजी का आशीर्वाद लेने आए।

Language : English
Bacchulal Gondulal Agarwal built a Ram temple during 1903 to 1906 by grace of Shri Gajanan Maharaj. consecration ceremony 'Pran Prathishta' was held on 30 March 1907 (Saturday) The work of the temple was completed in year 1908. Bacchulal Agarwal had invited Shri Gajanan Maharaj to Akola when Shri Gajanan Maharaj was at Amravati. Bacchulal had asked for only blessing to Shri Maharaj - that is to build a Ram Temple. He could have asked for anything else in blessings as well, however he did not. Bacchulal spent his time and efforts to provide governance and support to the temple from one of the nearby room. Shri Bahcchulal passed away in the year 1940 (Marga-shirsha vadya dwitya)
Lokmanya Tilak: For Shivaji Maharaj birth anniversary program, Shri Gajanan Maharaj came over to this very temple. Shri Vamanrao Phadke accompanied Maharaj.
Lokmanya Tilak, Dadasaheb Khaperde and Chinatman Rao Vaidya came to seek blessings of Shri Maharaj - before the program. All of them worshipped Shri Gajanan Maharaj. Maharaj later went to the stage in a very nicely decorated bullock cart. Maharaj wore a light green shawal. After the program, all members returned to seek Maharaj's blessings in the Ram temple before traveling further.  
Language : Marathi
संदर्भ अध्याय २ आणि ९:
श्रीगजानन महाराजांनी गोविंदबुवा टाकळीकर महाराजांच्या कीर्तना दरम्यान शेगाव येथे दुसऱ्यानंद दर्शन दिले. हे तेच मंदिर आहे जिथे कीर्तनानिमित्त महाराजांनी 'हंस गीता'चा श्री गोविंदबुवा टाकळीकरांचा उरलेला भाग विशद केला होता. महाराजांच्या महान ज्ञानाने संपूर्णपणे प्रभावित होऊन गोविंदबुवांनी शेगावमधील लोकांना हे प्रबुद्ध केले की श्री महाराज केवळ एक सामान्य मनुष्य नव्हे तर एक महान आत्मा आहेत. श्री गजानन महाराजांचा ह्याच मंदिरात जवळपस १८ वर्षे वास्तव्य होतं. त्या आधी साधारण श्री गजानन महाराज हे दीड वर्ष श्री बच्चूलाला अगरवाल यांच्या घरी राहिले.

संदर्भ अध्याय २ :
दुदंडी शिक्के (दू=दो, दांडी=रेशा) - चित्र बघा
दुदंडी शिक्के १९ वीं शताब्दी च्या शेवटी शेगाव आणि आसपास च्या खेड्यात प्रचलित होते। बंकटलाल ने श्री गजानन महाराजांना असे शिक्के दिले होते. महाराजांनी ने बंकटलाल आणि पीताम्बर (शिंपी) ला हे स्पष्ट केले कि त्यांना ह्या नाण्यात काही रुची नाही आणि ते फक्त भक्ती ने संतुष्ट होतात.

दुर्लभ मंदिर:
इथे एक दुर्लभ मंदिर आहे ज्यात विष्णु आणि शिव ह्या दोघांच्या मुर्त्या एकत्र आहेत.

Language : Hindi
संदर्भ अध्याय २,९
श्री गजानन महाराज को श्री गोविंदबुआ तकलीकर के कीर्तन के दौरान शेगांव में दूसरी बार देखा गया था। यह वही मंदिर है जहाँ श्री गजानन महाराज ने कीर्तन हे दरम्यान 'हंस गीता' के श्लोक के बचे हुए हिस्से को विस्तार से वर्णन किया। महाराज के महान ज्ञान से पूरी तरह प्रभावित होकर, श्री गोविंदबूवा ने शेगाव के लोगों को बताया कि श्री गजानन महाराज एक केवल एक साधारण इंसान नहीं परन्तु एक महान आत्मा हैं। श्री गजानन महाराज ने इस मंदिर में लगभग १८ वर्ष बिताए। इससे पहले श्री गजानन महाराज श्री बंकटलाल अगरवालजी के घर देढ साल रहे।

संदर्भ अध्याय २:
दुदंडी सिक्के (दू=दो, दांडी=रेखाएँ) - चित्र देखें
दुदंडी सिक्के १९ वीं शताब्दी के उत्तरार्ध में शेगाँव और पड़ोसी क्षेत्रों में प्रचलित थे। बंकटलालजी ने श्री गजानन महाराज को ऐसे सिक्के दिए। महाराज ने बंकटलाल और पीताम्बर (दर्जी) को यह स्पष्ट कर दिया कि वह ऐसे सिक्कों में बिलकुल भी दिलचस्पी नहीं रखते थे और भक्ति से संतुष्ट थे।

दुर्लभ मंदिर:
यह एक दुर्लभ मंदिर है जिसमें भगवान विष्णु और भगवान शिव की मूर्तियां एक साथ हैं।

Language : English
Reference Chapter 2,9:
Shri Gajanan Maharaj was seen here for the second time in Shegaon during Kirtan. It is the same temple where Maharaj had elaborated the remaining part of'Hans Geeta'to Shri Govindbuva Takalikar, at the occasion of Kirtan. Very impressed with great knowledge of Shri Gajanan Maharaj, Shri Govindbuva enlightened the people of Shegaon that Shree Maharaj was a great soul and not merely an ordinary human being.
Maharaj spent around 18 years in this temple. Earlier Shri Gajanan Maharaj stayed at Shri Bankatlal Agarwal's rsidence for around 1.5 years.

Reference Chapter 2:
Dudandi coins (Du=two, Dandi=lines) - see image.
Dudandi coins were in use during late 19th century in Shegaon and neighboring areas. Bankatlal gave similar coins to Shri Gajanan Maharaj when he met him for the second time. Maharaj made it very clear to Bankatlal and Pitambar (Tailor) that he was not interested in such coins and was satisfied by pure devotion.

Rare temple:
This is a rare temple having idols of both deities of Lord Vishnu and Lord Shiva together.
Language : Marathi
संदर्भ अध्याय 10
हा मठ श्री सखाराम असोलकर यांच्या मोकळ्या जागेत होता. शंकराच्या व विष्णूच्या चे मंदिराला लागून ही जागा होती. महाराजांनी त्याच ठिकाणी रामनवमी उत्सव सुरू केला - याची सुरुवात १८९५ मध्ये श्री रामदेवजी मोदी महाराज यांच्या हस्ते केली.
श्री गजानन महाराज १९०८ पर्यंत येथे राहिले. नंतर श्री गजानन महाराज नवीन मठा मध्ये (सध्याच्या समाधी मंदिर क्षेत्रात-गादी-पारायण हॉलमध्ये) गेले. जुन्या मठा मध्ये महाराज मुक्कामी असतांना, त्यांनी सुकलाल ची एक हिंसक गाय (अध्याय १०) आणि गोविंदबुवाचा द्वाड घोडा शांत केला होता.

जुन्या मठा मध्ये गर्ग ऋषींची समाधी देखील आहे.

Language : Hindi
संदर्भ अध्याय १०
यह मठ श्री सखाराम असोलकर के घर के पास खुली जगह में स्थित था। श्री गजानन महाराज ने इसी जगह रामनवमी उत्सव श्री रामदेवजी मोदी के हाथो वर्ष १८९५ में शुरू किया था।
इसी मंदिर में महाराज के निवास के दौरान, उन्होंने सुकलाल अग्रवाल (अध्याय १० ) की एक हिंसक गाय और श्री गोविंदबूवा ताकलिकर के घोड़े को शांत किया था।
श्री गजानन महाराज वर्ष १९०८ तक यहां रहे। बाद में श्री गजानन महाराज नए मठ (आजका समाधि मंदिर क्षेत्र- विशेष रूप से आसान/गादी - पारायण हॉल) में चले आए।

पुराने मठ मै ऋषि गर्ग की समाधि है।

Language : English
Ref Chapter 10
This monastery was located On Shri Sakharam Asolkar's open land. Shri Gajanan Maharaj started 'Ramnavmi' annual celebrations (celebrated to commemorate the birth of Lord Rama, is a spring Hindu festival which marks the birth of Lord Rama, the seventh avatar of Lord Vishnu on the ninth day of Chaitra Navratri). Shri Ramdevji Modi inaugrated the annual celebrations in year 1895.
During Shri Gajanan Maharaj's stay in this Mandir, he tamed a violent cow of Suklal (Ref chapter 10) and rough horse of Shri Govindbuva Taklikar.
Shri Gajanan Maharaj stayed here until year 1908. Later Maharaj moved to the new monastery ( Present day samadhi mandir area- more specifically at the Gadi- Parayan hall)

Garg Rushi's samadhi is also present here in old Monastery
Language : Marathi
संदर्भ अध्याय १९ (ओवी ६२) श्री निमोणकरांना तांबडा खडा कपिलधारा तीर्थ क्षेत्राला दिला होता.
मूळ तांबडा खडा श्री गजानन महाराजांनी जो दिला होतं तो सध्या रतलाम येथे आहे. त्या खड्याचा फोटो पहा.
श्री गजानन महाराजांनी इथे १२ वर्ष तपश्चर्या केल्याचा संदर्भ मिळतो.

Language : Hindi
संदर्भ अध्याय १९ (ओवी ६२) श्री निमोनकर को लाल रंग का रत्न श्री गजानन महाराज ने कपिलधारा तीर्थ क्षेत्र मैं दिया था.
अब वही रत्न रतलाम मैं श्री निमोनकरजी के परिवार के पास सुरक्षित हैं
श्री गजानन महाराज ने यहाँ १२ वर्ष तपश्चर्या की ऐसा संदर्भ मिलता हैं

Language : English
Reference Chapter 19, stanza 62 Shri Gajanan maharaj have given carmine colored stone to Shri Nimonkar at Kapiladhara Tirth. This stone is now with descendents of Shri Nimonkar at Ratlam. Kindly see attache image fo the very same stone.
Language : Marathi
काळाराम मंदिर, धुमाळ वाकीलचा संदर्भ   


Language : Hindi
काला राम मंदिर, धूमल वकिल का संदर्भ   


Language : English
Kala Ram temple, Reference of Dhumal Vakil   
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांची अणि श्री स्वामी समर्थांची भेट झाली होती. श्री गजानन महाराज केवळ १६-१७ वर्षांचे होते. बहुतेक ते वर्ष १८८८ असावे. येथे श्री गजानन महाराजां ची श्री रघुनाथदास महंत यांच्याशी पण भेट झाली. श्री रघुनाथदास महंत यांच्या सहकार्याने श्री गजानन महाराजांनी १२ वर्षांच्या तपश्चर्येला कपिलधार (नाशिक, महाराष्ट्र) येथे सुरुवात केली.
श्री रघुनाथदास महंत हे श्री स्वामी शिवानंद सरस्वती यांना चांगले ओळखत होते. स्वामींनी श्री रघुनाथदास महंत यांना अशी बरीच अंतरंग माहिती दिली त्यामुळे हे निश्चितपणे सांगता येते की "श्री गजानन महाराज श्री स्वामी समर्थांना भेटले". श्री केशव पाठक, पेण -महाराष्ट्र, यांनी श्री गजानन महाराजांना शेगाव यथे पाहिले आणि ओळखले. पाठक हे श्री स्वामी समर्थांकडे दर्शनाला गेले होते तेव्हा श्री गजानन महाराजांचा पण त्यांनी आशीर्वाद घेतला होता. त्याचा मुलगा शेगाव येथे 'रेल्वेत क्लार्क' म्हणून कार्यरत होता. हे वर्ष होते शके १८२८, ईसवी सन १८८८ .

Language : Hindi
श्री गजानन महाराज की और श्री स्वामी समर्थ की भेट हुई थी। श्री गजानन महाराज १६-१७ साल के थे। शायद वर्ष १८८८ था। यहाँ श्री गजानन महाराज की और श्री रघुनाथदास महंत की भी भेट हुई थी। श्री गजानन महाराज ने श्री रघुनाथदास महंत की मदद से कपिलधारा (नासिक, महाराष्ट्र) में १२ साल तपस्या की।
श्री रघुनाथदास महंत श्री स्वामी शिवानंद सरस्वती को अच्छी तरह से जानते थे। स्वामी जी ने श्री रघुनाथदास महंत के साथ कई ऐसे अंतरंग विवरण साझा किए, जिससे यह निश्चित हो जाता है कि "श्री गजानन महाराज श्री स्वामी से मिले थे " दूसरा उदाहरण जो इस विषय पर प्रकाश डालता है वह है पेन (महाराष्ट्र) शहर के श्री केशव पाठक का. इन्होंने श्री गजानन महाराज को पहचान था. पाठकजी श्री स्वामी समर्थ के दर्शन करने गए थे तबम उन्होंने श्री गजानन महाराज का भी आशीर्वाद लिया था। पाठकजी का बेटा शेगाँव में 'रेलवे गुड्स क्लर्क' के पद पर तैनात था। यह वर्ष शायद सन १८८८ होगा ।

Language : English
Shri Gajanan Maharaj met Sri Swami Samartha. Shri Gajanan Maharaj was barely 16-17 years old. Mostly the year was 1858. Here Shri Gajanan Maharaj met Shri Raghunathdas Mahant. Shri Gajanan Maharaj began his penance of 12 years at Kapiladhara (Nasik, Maharashtra) with soem guidance and help of Shri Raghunathdas Mahant. Shri Raghunathdas mahant knew Shri Swami Shivanand Saraswati very well. Swamiji shared many such stories with intimate details with Shri Raghunathdas Mahant hence we can be certain that "Shri Gajanan Maharaj met Shri Swami Samarth" Second instance which throws light on this is of Shri Keshav Pathak of Pen city (Maharashtra) who recalled/remembered Shri Gajanan Maharaj. Shri Pathak went to Shri Swami Samartha to seek his blessings and also were fortunate to get blessening of Shri Gajanan Maharaj then. This was in year Shaka 1828. Shri Pathak's son was posted in Shegaon as 'Railway Goods Clerk'.
Language : Marathi
माधव कुलकर्णी वय वर्ष ६० वर्ष. महाराज बंकटलाल यांच्या घरी राहत होते. माधव यांनी महाराजांना "माझ्यावर कृपा केरा" आशीर्वाद देण्याचा आग्रह धरला होता. आपल्याला श्री गजाजन विजय मधेय असं वर्णन मिळते : "चिंचोली च्यं माधवला, यमलोका दावून मुक्ति केले"

Language : Hindi
माधव कुलकर्णी, जिनकी आयु लगभग 60 वर्ष थी। श्री गजानन महाराज श्री बंकटलाल अग्रवालजी के घर रहते थे। माधव कुलकर्णी ने महाराज को प्रार्थना की थी की मुझ पर कृपा करो और आशीर्वाद देने के लिए जोर दिया। हमे विजय ग्रन्थ मैं ऐसा वर्णन मिलता हैं "चिंचोली च्यं माधवला, यमलोका दावून मुक्ति केले"

Language : English
Madhav Kulkarni aged around 60 years, visited Bankatlal where Maharaj was staying. Madhav insisted to Shri Gajanan Maharaj to bless him "Mazyaver Krupa Kera".
In 'Shri Gajanan Vijay' holy book, we come across the follwing line "Chincholi chya Madhavala, yamloka davun mukta kele"
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी पिंपळगावात ज्ञानगंगा नदीच्या जवळ असलेल्या या शिवमंदिरात ३ दिवस ध्यान केले. नंतर महाराज - ध्यानस्त असतांना स्थानिकांनी त्यांना मिरवणुकीत मारुती मंदिरात नेले जेथे महाराजांची समाधी उघडली.
शेगाव ही एक मोठी बाजारपेठ होती जेथे साप्ताहिक (प्रत्येक मंगळवारी) आठवडे बाजार भरत होते. येथे पिंपळगाव राजा येथील स्थानिकांनी सांगितले की एक योगी त्याच्या गावी आला आहे. बंकटलाल ला लगेचच ही बातमी कळली आणि त्यांनी महाराजांना पुन्हा शेगाव मध्ये आणण्यासाठी पिंपळगाव राजा गाठले.
श्री बंकटलाल अग्रवाल यांच्या कडे फक्त एका पिंपळगावाची साहूकरी होती. म्हणूनच हे स्पष्ट आहे की श्री गजानन विजय ग्रंथात वर्णन केलेले पिंपळगाव हे पिंपळगाव 'राजा' च आहेत.

बुलढाण्यात 4 पिंपळगाव आहेत, खालील प्रमाणे
1 पिंपळगाव देवी - तालुका मलकापूर
2. पिंपळगाव काळे - जामोद जळगाव
3. पिंपळगाव नाथ - तालुका मलकापूर
4. पिंपळगाव राजा- तालुका खामगाव. पिंपळगाव राजा येथे ही घटना घडली

Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने पिंपलगाँव मैं ३ दिनों तक इस शिव मंदिर में ध्यान किया, जो ज्ञानगंगा नदी के पास स्थित है। श्री गजानन महाराज ध्यानस्त थे, फिर भी स्थानीय लोगों ने उन्हें मारुती मंदिर ले गए. ये सब एक जुलूस / बैंड बजे के साथ किया गया था. मारुती मंदिर मैं श्री गजानन महाराज की समाधी खुली।
शेगाँव एक बड़ा बाज़ार स्थान था जहाँ साप्ताहिक (प्रत्येक मंगलवार) बाज़ार आयोजित होता था। यहाँ पिंपलगाँव राजा के स्थानीय लोगों ने शेगाव के लोगो को बताया कि उनके गांव मैं एक योगी का आगमन हुआ था। बंकटलाल को तुरंतही यह खबर मिली और वह तुरंत ही महाराज को शेगाँव वापस लाने के लिए पिंपलगाँव राजा पहुँचे।
श्री बंकटलाल अग्रवाल केवल एक ही पिंपलगाँव के साहूकार थे, इसलिए यह स्पष्ट है कि श्री गजानन विजय ग्रन्थ मैं वर्णन किया गया पिंपलगाँव यह पिंपलगाँव 'राजा' ही है। बुलढाना में ४ पिंपलगाँव हैं:
१ पिंपलगाँव देवी - तालुका मलकापुर
२ पिंपलगाँव काले - जामोद जलगाँव
३ पिंपलगाँव नाथ - तालुका मलकपुर
४ पिंपलगाँव राजा- खामगाँव

Language : English
Shri Gajanan Maharaj left Shegaon and meditated for 3 days at a Shiva temple which is located near Dnyaganga River. Later Maharaj - while still meditaing- was taken in procession by the locals to Maruti Mandir where the mediation was broken.
Shegaon was a large market place where weekly (each Tuesday) flee market was held. Here the locals from Pimpalgaon Raja shared that one Yogi had arrived in their village. Bankatlal immediately got this news and reached Pimpalgaon Raja to bring Maharaj back to Shegaon. Kindly note Bankatlal was money-lender of only one Pimpalgaon, hence it is clear that it is Pimpalgaon 'Raja' only.

There are 4 Pimpalgaon in Buldhana,
1. Pimpalgaon Devi - Taluka Malkapur
2. Pimpalgaon Kale - Jamod Jalgaon
3. Pimpalgaon Nath - Taluka Malkapur
4. Pimpalgaon Raja- Khamgaon

The incident occurred at Pimpalgaon Raja.
Language : Marathi
दिनांक- २४ मे १८८८ , गुरुवार (नृसिहा जयंती)
श्री गजानन महाराजांनी श्री भास्कर पाटील यांच्या विहिरीला पुनरुज्जीवित केले. १२ वर्षांपासून त्या विहीरला पाणी नव्हते.

Language : Hindi
तारीख- २४ मई 1888, गुरुवार (नृसिंह जयंती)
श्री गजानन महाराज ने श्री भास्कर पाटिल के पानी के कुएं का जीर्णोद्धार किया। इस कुएं में १२ साल से पानी नहीं था।

Language : English
24th May 1888, Thursday (Nrusiha birth anniversary)
Shri Gajanan Maharaj had reinvigorate the underground water well of Shri Bhaskar Patil. This particular well which had no water since 12 years.  
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 
Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर भेट दिया, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है
Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 
Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर भेट दिया, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है
Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available
Language : Marathi
सन्दर्भ आध्याय - ५
सर्वे क्रमांक ५२ अकोले जहांगीर, अकोट

१२ वर्षांपासून विहिरीला पाणी नसलेल्या विहिरीवर पाणी आणण्याच्या चमत्कारानंतर महाराज कोण होते याची जाणीव भास्कर पाटील यांना झाली.
ही घटना दिनांक २४ मे १८८८ (गुरुवार) रोजी घडली.

श्री भास्कर पाटील यांचे नातू वासुदेव महाराज यांनी विहिरीचे व त्याच्या आसपासचे नूतनीकरण केले होते

Language : Hindi
सन्दर्भ आध्याय - ५
सर्वे क्रमांक ५२ अकोले जहांगीर, अकोट
१२ साल से कुआ सूखा था, उस कुए मैं पानी प्रकट हुआ. इस चमत्कार को देख श्री भास्कर पाटिल को महाराज के अधिकार का प्रत्यय मिला.
यह घटना २४ में १८८८ (गुरुवार) को घडी थी।

श्री भास्कर पाटिल के नाती श्री वासुदेव महाराज ने कुऐ और उसके आसपास का नूतनीकरण किया।

Language : English
Reference Chapter 5
Survey number 52, Akole Jahangir, Akot
Bhaskar Patil was enlightened of who Maharaj was after miracle of bringing water to the well which had no water since 12 years. The date was 24th May 1888 (Thursday) Vasudev Maharaj -grandson of Shri Bhaskar Patil had renovated the well and its surroundings
Language : Marathi
काटे-पूर्णा नदीच्या काठी वसलेले शिवार गांव.
श्री गजानन महाराज या गावात व आसपासच्या गावत फिरत असत. श्री गजानन महाराज नेहेमी येत जात होते ह्या गावात असा उल्लेख मिळतो श्री गजानन विजय मध्ये.
पंडित श्री वज्रभूषण येथे स्थायिक झाले होते. पंडित जी १८५७ चे स्वातंत्र्य सेनानी होते. स्थानिकांनी त्यांना ब्रिटिशांपासून वाचवले आणि त्यांचे नाव किंवा पत्ता कधीच लागू दिला नहीं. पंडितजींना ४ ते ५ भाषा अवगत होत्या. ते तेजस्वी व विद्वान होते, तसेच लोकप्रिय 'सूर्य उपासक' होता. दररोज सकाळी ते नदीच्या काठावर आंघोळीसाठी जायचे आणि सूर्याला 'अर्घ्य' देत असत. श्री गजानन महाराजांनी त्यांना दर्शन दिले व प्रबोधन केले, आशीर्वाद दिले "तुझा सर्वदा जय जयकर होईल'
पंडितजींचे सन १९०० मध्ये निधन झाले.

शिवर गावत त्याच शिवमंदिरात, श्री परमहंस महाराज रहता असत. ते श्री गजानन महाराजांचे समकालीन होते.

Language : Hindi
केट-पूर्णा नदी के किनारे स्थित शिवर गांव।
श्री गजानन महाराज इस गाव और आसपास के गावो में अक्सर नजर आते थे। श्री गजानन विजय ग्रन्थ मैं इसका जिक्र मिलता हैं.
पंडित श्री वज्रभूषण यहां बस गए थे और वे १८५७ के स्वतंत्रता सेनानी थे। स्थानीय लोगों ने उन्हें अंग्रेजों से बचाया और उनका नाम कभी किसी को नहीं पता लगने दिया। पंडितजी को ४-५ भाषाएं अवगत थी। वह एक तेजस्वी विद्वान थे और लोकप्रिय 'सूर्य उपासक' थे। प्रत्येक सुबह वह स्नान के लिए नदी तट पर जाते और सूर्य को 'अर्घ्य' देते। श्री गजानन महाराज ने उन्हें दर्शन दिए। उन्हें प्रबोधन किया और उन्हें कहा की तुम्हारा सर्वदा जय जयकार होगा।
पंडित जी का निधन सन १९०० मैं हुआ.

शिवर गांव मैं, उसी शिव मंदिर मैं श्री परमहंस महाराज रहते थे। वे श्री गजानन महाराज के समकालीन थे।

Language : English
Shivar village is situated on the banks of River Kate-Poorna. Maharaj used to freely roam around this village.
Pandit Shri VajraBhushan was settled here. Panditji was 1857 freedom fighter. Locals protected him from the British and never revealed his name or whereabouts. Panditji knew 4 to 5 languages. He was a bright scholar and became popular. He was 'Surya Upasak'. Each morning he used to visit river bank for bath and would offer prayer 'Arghya' to Sun God. Shri Gajanan Maharaj gave him darshan and enlightened him and blessed him "Tuza Sarvada Jai Jaiikar Hoeel
'Pandit Ji Passed Away in Year 1900

Shri Paramhans Maharaj was Contemporary of Shri Gajanan Maharaj. He used to live in Shiva temple
Language : Marathi
श्री गजानन महाराज या गावात फिरत असत.
पुढील तपशील उपलब्ध नाही.

Language : Hindi
श्री गजानन महाराज इस गाँव में अक्सर दीखते थे।
आगे कोई विवरण उपलब्ध नहीं है

Language : English
Shri Gajanan Maharaj used to freely roam around this village.
No further details are available
Language : Marathi
सन्दर्भ आध्याय १३

मुंडगाव संत-भूमी म्हणून ओळखले जाते.
श्री राजपूत झ्यामसिंहचा (झ्यामसिंह डोंगरसिंह शेखावत) वाडा इथे मुंडगावत आहे.
अकाळी पावसाने अन्नाचे नुकसान झाल्याची घटना येथे घडली होती. श्री झ्यामसिंह ना श्री गजानन महाराजांकडून पादुका मिळाल्या होता. झ्यामसिंह राजपूत यांना दादाजी म्हणूनही ओळखले जात असे. ते परिसरातील ते एक वयस्कर, श्रीमंत शेतकरी होते. त्यांचे निवासस्थान (वाडा) चे बांधकाम भक्कम होते - साधारण ५५०० चौरस फूट भागात पसरलेला वाडा होता.
श्री झ्यामसिंग यांचा उल्लेख अध्याय ११, १३ आणि १६ मध्ये आढळतो. त्यांना संतती नव्हती. त्यांच्या बहिणीचे लग्न झाले होते आणि त्या आडगाव येथे राहत होत्या.
झ्यामसिंह यांनी आपली सगळी संपत्ती श्री गजानन महाराज पादुका संस्थानला दान केली. ही संस्था आता श्री झ्यामसिंह यांच्या घरी स्थापन करण्यात आली आहे.

१९०८ मध्ये श्री महाराज त्यांच्या घरी गेले होते. महाराजांनी जी धुनी पेटवली होती, ती आज तागायत पेटलेले आहे.

पुंडलिक महाराज भोकरे, बैजाबाई, झ्यामसिंह राजपूत, काशिनाथपंत कुलकर्णी - सर्वजण या गावाचे स्थानिक होते.

Language : Hindi
सन्दर्भ अधयाय १३

मुंडगाव को संत -भूमी भी काही जात हैं.
अकाली बारिश के वजह से काफी भोजन ख़राब हुआ था. ये घटना इसी गाव हि हैं.
श्री राजपूत झ्यामसिंहचा (झ्यामसिंह डोंगरसिंह शेखावत) कि बडी कोठी थी. श्री गजानन महाराज से पादुका उन्हे प्रसाद रूप मैं प्राप्त हुई थी। श्री झ्यामसिंह राजपूत को दादाजी के नाम से भी जाना जाता था। वे उस गांव के एक बुजुर्ग, धनी किसान थे। उनका निवास (कोठी /वाड़ा) बहुत अच्छी तरह से बनाया गया था और ५५०० वर्ग फुट में फैला हुआ था।
श्री झ्यामसिंहजी का उल्लेख ११,१३ और १६ अध्याय में है। उनके कोई संतान नहीं थी। उनकी बहन शादीशुदा थी और अडगाँव में रहती थी।
श्री झ्यामसिंहजी ने अपना घर श्री गजानन महाराज पादुका संस्थान को दान कर दिया। संस्थान अब श्री झ्यामसिंहजी के घर मैं स्थापित है।

श्री गजानन महाराज सन १९०८ में उनके घर गए थे. महाराज द्वारा जलाई गई धूनी आज भी प्रज्वलित हैं।

पुंडलिक महाराज भोकारे, बैजबाई, झ्यामसिंहजी राजपूत (झ्यामसिंह डोंगरसिंह शेखावत), काशीनाथपंत कुलकर्णी - सभी इस गांव के निवासी थे ।

Language : English
Reference chapter 13.

Mundgaon has been known as Santa-Bhoomi since long.
Incident of unexpected rains spoiling food happened here.
Zyamsingh's huge house was here. He had received Paduka from Shri Gajanan Maharaj.
Zyamsingh Rajput was also known as Dadaji, he was an elderly, wealthy farmer in the area. His residence (wada) was very well built and spread across 5500 square feet.
Zyamsingh's mention appear in chapter 11,13 and 16. He did not have any children. His sister was married and was resided at Adgaon village.
Zyamsingh donated all his belongings to Shri Gajanan Maharaj Paduka Sansthan which is now established on Zyamsingh's house.

Shri Maharaj visited his house in 1908. Maharaj lit sacred fire called as 'dhooni' then which is still lit.

Pundalik Maharaj Bhokare, Baijabai, Zyamsingh Rajput (Zyamsingh Dongarsingh Shekhavat), Kashinathpant Kulkarni - all were resdents of this town.
Language : Marathi
श्री क्षेत्र पानेट.पानेट (गोपाळपूर) गावात श्री गजानन महाराज नेहमी येत जात असत. महाराज या गावात मोकळेपणाने फिरत असत.
Language : Hindi
श्री क्षेत्र पानेट.पानेट (गोपालपुर) गांव मैं श्री गजानन महाराज हमेशा का हमेशा आना जाना लगा रहता था। महाराज इस गांवमें स्वछंद घूमते थे ।
Language : English
Sri Kshetra Panet. Panet (Gopalpur)- Shri Gajanan Maharaj used to frequently visit this village and used to freely roam around.
Language : Marathi
अधयाय ६ आणि १७ - ओव्या ६८-६९ आणि १४७

श्री गजानन महाराजांनी श्री नरसिंह महाराजांची भेट घेतली. त्या काळी, हे ठिकाण शहराच्या बाहेर होते. तेथे दाट झाडे होती. या ठिकाणी सापांचे वारुळं होते. अश्या अरण्य आणि निर्मनुष्य ठिकाणी श्री नरसिंग महाराजांना त्यांच्या अध्ययना साठी एक आदर्श स्थान प्राप्त झाले.
एका प्रसंगी श्री गजानन महाराजांनी लीला केली व विहिरीचे पाण्याचे फवारे उडविले आणि श्री गजानन महाराजांना त्यांनी स्नान घातले. त्यावेळी आसपास असलेले लोक आश्चर्यचकित झाले होते.

Language : Hindi
अधयाय ६ और १७ - छंद ६८-६९ और १४७

श्री गजानन महाराज की और श्री नरसिंह महाराज की भेट हुई थी।
उन दिनों के दौरान, यह स्थान शहर के बाहरी इलाके में था, घने पेड़ और जंगल था। यहाँ सांपों की आबादी काफी ज्यादा थी। ऐसे निर्मनुष्य स्थान पर श्री नरसिंह महाराज को उनके अध्ययन के लिए एक आदर्श स्थान प्रदान किया था।
एकबार, श्री गजानन महाराज ने लीला की और कुएं का पानी उछल-उछल कर बहार आया जिससे श्री गजानन महाराज को स्नान कराया। उस समय आसपास मौजूद लोग भोचक्का रह गए थे।

Language : English
Chapter - 6, Stanza - 68-69 / Chapter 17, Stanza 147
Shri Gajanan Maharaj visited Shri Narsingh Maharaj. During those days, this place was on outskirts of city, had dense vegetation and trees. The place was infested by snakes. Such a place was deserted by humans thus providing an ideal place for Shri Narsingh Maharaj for his studies.
In one instance, Shri Gajanan Maharaj performed a miracle and water of the well came gushing up and bathed shri Gajanan Maharaj. People who were around at the time were left awe-stuck.
Language : Marathi
बाळापूर हे महत्त्वपूर्ण स्थान आहे.

(१) गजानन महाराजांनी शके १८२७, सन १९०५, रोजी स्वामी रामदास म्हणून श्री बालकृष्ण रामदासी (पूर्ण नाव - बालकृष्ण मेघाश्याम बिडवाई ) यांना दर्शन दिले.
श्री बालकृष्ण रामदासी नेहमी प्रमाणे आपल्या पत्नी पुतलाबाईसमवेत दरवर्षी पायी वारी करायचे. त्यांनी २ फेब्रुवारी १९०५ रोजी (सोमवारी) सज्जनगड गाठले आणि समाधी ची पूजा केली. १ मार्च १९०५ ला द्वादशी होती. बालकृष्ण रामदासीन्नी सज्जनगड सोडताना स्वामी समर्थांच्या समाधीवर रडले. बालकृष्ण रामदास यांना लक्षात आला होते की त्यांच्या वाढत्या वयामुळे पूढच्या वर्षांपासून पायी वारी करणे शक्य नव्हते. परतीच्या प्रवासादरम्यान स्वामी समर्थांनी श्री बालकृष्णाला असे आश्वासन दिले की ते पुढच्या वर्षी दास नामवीला बालकृष्णाच्या निवासस्थानी येतील, म्हणजे बाळापूरला.
पुढल्या वर्षी प्रतिपदा ते दासनवमी ची तारीख १० फेब्रुवारी १९०६ ते १७-१८ फेब्रुवारी १९०६ अशी होती. श्री गजानन महाराज १७ फेब्रुवारी रोजी दुसऱ्या प्रहराला श्री बालकृष्ण रामदासी उपस्थित झाले आणि जोरत म्हणाले "जय जय रघुवीर समर्थ”. (२) सुखलाल अग्रवाल राहणार आगर आणि बाळापूर, हे एक श्रीमंत व्यापारी होते. गजानन महाराज शेगाव येथील शिवमंदिरात राहत असतांना सुखलाल अग्रवाल ने द्वाड गाय दान केली होती.
(३) सुखलाल बंशीलाल हौशीलाला हे महाराजांचे आणखी एक श्रीमंत भक्त होते. हवालदार नारायण ओसरगी यांनी श्री गजानन महाराज यांना मारहाण केल्याची घटना १८९४-९५ च्या सुमारास इथेच बाळापूर मधेय घडली.


Language : Hindi
बालापुर का समग्र संदर्भ में महत्व पूर्ण स्थान है।

(१) श्री गजानन महाराज ने श्री बालकृष्ण रामदासी (पूरा नाम बालकृष्ण मेघश्याम बिदाई) को श्री स्वामी रामदास के रूप में दर्शन दिया।
श्री बालकृष्ण रामदासी अपनी पत्नी पुतलाबाई के साथ हर साल सज्जनगड पैदल यात्रा करते थे। २७ फरवरी १९०५ (सोमवार) को वे सज्जनगढ़ पहुंचे और समाधी की पूजा की। १ मार्च १९०५ को द्वादशी थी. वे सज्जनगढ़ से निकलते समय, उनके आंसू अनवर हुए वे स्वामी समर्थ की समाधि पर रो पड़े। उन्हें पता था कि उनकी बढ़ती उम्र के कारण पैदल यात्रा अगले साल से संभव नहीं थी। वापसी की यात्रा के दौरान, स्वामी समर्थ ने बालकृष्णजी को सपने मैं आश्वासन दिया कि वह अगले साल दास नवमी के दिन उनके निवास स्थान पर आएंगे।
अगले साल, प्रतिपदा से दासनवमी -१० फरवरी से १८/१८ फरवरी १९०६ को थी। श्री गजानन महाराज दूसरे प्रहर में प्रकट हुए और जोर से कहा 'जय जय रघुवीर समर्थ'। सुखलाल अग्रवाल ये 'आगर' और 'बाळापूर' निवासी थे. ये एक अमीर व्यापारी थे। उन्होंने श्री गजानन महाराज को हिंसक गाय दान में दि थी, जिसे महाराज ने शांत किया था। शेगाँव में शिव मंदिर में इस गाय को रक्खा गया था।
(३) सुखलाल बंशीलाल हौसिलाला- यह श्री गजानन महाराज के एक और अमीर भक्त थे। हवलदार नारायण ओसरगी के द्वारा श्री गजानन महाराज को मारने की घटना १८९४-९५ में बालापुर मैं हुई थी।


Language : English
Balapur has a significant place in the overall context.
1. Shri Gajanan Maharaj gave Darshan to Shri Balakrushna Ramdasi (Also known as Balkrushna Meghashyam Bidwai) as Swami Samaratha on Shaka 1827, year 1905. Each year, Balakrushna along with his wife Putalabai used to visit sajjangad on foot every year. For the last time, on 27th Feb 1905 (Monday) they reached Sajjangad and performed pooja at samadhi. While leaving Sajjangad on 1st March 1905 ('Dwadashi'), Balkrushna wept at Swami Samartha's Samadhi as he knew that the travel on foot was not possible due to his progressing age. During the return journey, Swami Samartha assured Balakrushna in his dreams, that he will come to Balakrushna's residence next year on Das Namvi.
Next year, Pratipada to Das Navmi fell between 10th Feb to 17 / 18th February 1906. Shri Gajanan Maharaj appeared at 2nd 'Prahar' (between 9am to 12 pm) on 17th Feb 1906 - loudly chanting 'Jai Jai Raghuveer Samartha'. 2. Sukhlal Agarwal resident of Agar and Balapur, was a rich businessman. He had donated cow to Shri Maharaj which was tamed at Shiv Mandir at Shegaon.
3. Sukhlal Banshilal Houshilala was another rich devotee of Maharaj. The incident of Hawaldar Narayan Osargi hitting Shri Gajanan Maharaj happened somewhere around 1894-95
Language : Marathi
अमरावतीत महाराजांची बरीच मंदिरे आहेत. अमरावतीमधील महाराजांनी ज्या ठिकाणी भेटी दिल्या आहेत ती अचूक ठिकाण आम्हाला माहिती नाही. कृपया आपल्याकडे काही माहिती असेल तर मला कळवा +९१८४०८८७८६१६

संदर्भ अध्याय १०
(1) 'हा आत्माराम भिकाजी सुत, उमरावती चा असे प्रांत' दहाव्या अध्यायात आत्माराम देशपांडे यांनी श्री महाराजांची महान पूजा केल्याचे नमूद केले आहे. ज्या दिवशी ही घटना घडली तो दिवस होता २ सप्टेंबर १९०६ बुधवार चा.
श्री गजानन महाराज अनेकदा अमरावतीत जात असत आणि आत्माराम भिकाजी देशपांडे यांच्या घरी राहत असत. त्यावेळी ते परिसरातील ‘कलेक्टर’होते. ते एक धार्मिक व नम्र व्यक्ती होते. त्याच्या कुटुंबात संतांना विशेष स्थान होते. त्यांच्याकडे अमरावती मध्ये दोन बंगले होते, त्या वेळी तो परिसर 'मुंबई फाईल' म्हणून ओळखला जात असे. त्याच्या घरा भोवती ३३ एकरात फळबाग लागवड होती.
महाराज केव्हाही भेट देत असत आणि तिथेच मुक्काम करत. त्यांच्या मुक्कामामुळे संपूर्ण कुटूंबाला आनंदोत्सवच वाटे. आत्माराम यांचा एकुलता एक मुलगा ज्याचे नाव कृष्णराव होतं. महाराज कृष्णराव यांना 'बाबा' म्हणून संबोधत असत आणि ''बाबा मी आलो '' असे म्हणत. श्री कृष्णारावान्नी आपल्या दिवाणखान्यायत मध्ये एक पलंग ठेवला होता महाराजांसाठी. कृष्णराव यांच्या पत्नीचे नाव कृष्णाबाई होतं. ती नानासाहेब चिटणीसांची मुलगी होती.
नानासाहेब चिटणीस १८५० च्या जवळपास आणि त्यापूर्वीच्या बरेच वर्ष नागपूरच्या राजे भोसले येथे मंत्री होते. सर गंगाधर राव आणि सर शंकरराव चिटणीस हे कृष्णाबाईंचे भाऊ होते. सर गंगाधर राव चिटणीस यांच्या कुटुंबात संत सेवा होती.
मधनचे संत श्री गुलाबराव महाराज उन्हाळ्यात त्यांच्या निवासस्थानी राहत असत. श्री ताजीउद्दीन महाराजांनी कृष्णाबाईं च्या आईना स्वतःची आई म्हणून स्वीकारले होते.
संत सोनाजी महाराजांनी चिटणीस कुटूंबाच्या सांगण्यावरून त्यांचे मठ स्थापन केले. सध्या ते 'सोनाजी महाराज वाडी' चिटणीसपुरा महाल(नागपूर) म्हणून ओळखले जाते.
या सर्व गोष्टी एकमेकांशी जुळलेल्या आहेत आणि पूर्वीच्या जन्माच्या चक्रात त्याचा काही संबंध असावा. राजाराम देशपांडे (कृष्णा राव यांचे नातू आणि मोहर रावांचे चिरंजीव आता नागपुरात रहातात) त्यांनी सांगितले प्रमाणे- श्री गजानन महाराजांच्या भेटी दरम्यान बरेच लोक आजारांपासून बरे झाले आहेत आणि महाराजांनी त्यांच्या भक्तांच्या इच्छा पूर्ण केल्या आहेत. महाराज जेव्हा कृष्णाराव यांच्या निवासस्थानी जात असत, तेव्हा जवळपासचे पक्षी, प्राणी ही एकत्र येत असत आणि त्यांना योग्य खाद्य दिले जात असे. सर्व भक्तांना जेवण, प्रसाद दिले जात असे आणि ते नेहमीच भरपूर प्रमाणात असे.

(२) दादासाहेब खापरडे त्यावेळी भारतातील बहुचर्चित व्यक्तिमत्त्व. त्यांना अस्खलितपणे चार भाषा अवगत होत्या आणि ते बॅरिस्टर होते. ते श्री शिर्डी साईबाबांशीही संबंधित होते- त्यांनी साई बाबांची साडे तीन महिनांयची दिनचर्या लिहाऊन ठेवली आहे. म्हणून दादासाहेब खापरडे हे साई भक्तांना अति पूजनीय आहेत.
२७ सप्टेंबर १९०६ रोजी दादासाहेबांनी श्री गजानन महाराजांना त्यांच्या निवासस्थानी येण्याची विनंती केली व महाराजांनी ते मान्य केले. दादासाहेबांनी थोरल्या मोठ्या मुलाला बाबासाहेबांना जेवणाची / प्रसादाची तयारी करण्यास सांगितले. त्यांच्या निवासस्थानी दादासाहेबांनी श्री महाराजांची पूजा केली.

(३) अमरावतीचे गणेश आप्पा आणि त्यांची पत्नी चंद्रबाईंची श्री गजानन महाराजांवर अपार 'भक्ति' आणि 'श्रद्धा' होती. दोघांनी त्यांची संपूर्ण संपत्ती श्री गजानन महाराज यांच्या स्वाधीन केली. श्री महाराजांना चंद्रबाईंच्या मनात काय चालले आहे हे ओळखले होते आणि त्यांनी दादासाहेब खापर्डेची येथे पूजा संपल्यानंतर गणेश आप्पांना त्यांना त्यांच्या घरी घेऊन जाण्यास सांगितले.

Language : Hindi
अमरावती में श्री गजानन महाराज के कई मंदिर हैं।
अमरावती में महाराज कौन से स्थानो पैर गए थे इसकी सटीक जानकारी हमे नहीं हैं। यदि आपको यह जानकारी हो तो कृपया +९१८४०८८७८६१६ फ़ोन नंबर पैर संपर्क करें।

सन्दर्भ अध्याय 10

(१) अध्याय 10 में उल्लेख है कि आत्माराम देशपांडे ने महाराज की बढ़िया पूजा की थी । यह घटना २६ सितंबर १९०६ बुधवार की हैं।
श्री गजानन महाराज अक्सर अमरावती आते थे और आत्माराम भीकाजी देशपांडे के आवास पर रुकते थे। वह उस समय अमरावती के कलेक्टर थे। वे धार्मिक और नम्र व्यक्ति थे। संतों का उनके परिवार में विशेष स्थान था।
अमरावती में उनके दो बंगले थे। आसपास उनके ३३ एकड़ में फलबाग थे. तब उसे प्रान्त को 'मुंबई फ़ाइल' के नाम से जाना जाता था. श्री गजानन महाराज जब भी आते थे और यहीं रहते थे, उनके आगमन से पूरे परिवार में उत्साह भर जाता था।
आत्माराम के एकमात्र पुत्र का नाम कृष्णराव था। महाराज कृष्णराव को 'बाबा' कहते थे और 'बाबा मैं आया हूँ' (मराठी मैं 'बाबा मी आलो') ऐसा आवाज लगते थे। कृष्णारावजी ने श्री गजानन महाराज के लिए अपने दीवानखाने में एक व्यवस्था कर रखी थी।
कृष्णराव की पत्नी कृष्णबाई थीं। वह नानासाहेब चिटनिस की पुत्री थी। नानासाहेब चिटनिस वर्ष सन १८५० और उससे पहले भी कई समय तक नागपुर के राजे भोसले के मंत्री थे। सर गंगाधर राव और सर शंकर राव चिटनिस कृष्णबाई के भाई थे। और इनके अपने परिवार में 'संत सेवा' का विशेष महत्व था।
मधन के संत श्री गुलाबराव महाराज गर्मीयो के दिनों में उनके निवास पर रहते थे। श्री तजिउद्दीन महाराज ने कृष्णबाई की माँ को अपनी माँ के रूप में स्वीकार किया था। संत सोनाजी महाराज ने चिटनिस परिवार के कहने पर अपना 'मठ' स्थापित किया है। इसे अब चिटनिसपुरा, नागपुर में महल के रूप में 'सोनाजी महाराज वाडी' के रूप में जाना जाता है। ये सभी चीजें आपस में जुड़ी हुई हैं और पहले के जन्म चक्रों से कुछ संबंध रखती होगी।)
राजाराम देशपांडे ये कृष्णरावजी के पोते हैं (मनोहर रावजी के बेटे अब नागपुर में रहते है). उन्होंने बताया की महाराज के दर्शन से कई भक्त बीमारियों से ठीक हो गए थे और कइयों की इच्छा पूरी की थी। जब महाराज कृष्णरावजी के निवास पर जाते थे, तो आस-पास के पशु,पक्षी जमा हो जाते थे. कृष्णारावजी का परिवार उनके खाद्य का प्रयोजन करते थे. सभी भक्तो को भोजन प्रसाद परोसा जाता था और यह हमेशा भरपूर होता था।

(२) दादासाहेब खापर्डे
उस समय भारत में बहुत प्रसिद्धि व्यक्ति थे। उन्हें चार भाषाए अवगत थी और जानेमाने बैरिस्टर थे।
वह शिर्डी साईं बाबा के बाद में संपर्क में भी आये थे। उन्होंने श्री साईं बाबा की साढ़े तीह महीनो की दिनचर्या लिख रखी हैं, इसीलिए वे साई भक्तो मैं भी परिचित और पूजनीय हैं.
दादासाहेब खापर्डेजी ने श्री गजानन महाराज से अनुरोध किया कि वे उनके यहाँ आये. महाराज ने हाँ कही. २७ सितंबर १९०६ की ये बात हैं। दादासाहेब ने अपने निवास पर महाराज की पूजा की। दादासाहेब ने अपने बड़े बेटे बाबासाहेब को भोजन / प्रसाद की तैयारी करने के लिए कहा।

(३ ) अमरावती के गणेश अप्पा और उनकी पत्नी चंद्रबाई दोनों की महाराज पर अपार 'भक्ति और श्रद्धा' थी। दोनों ने अपनी पूरी संपत्ति श्री गजानन महाराज को अर्पण केर दी। श्री महाराज को पता था कि चंद्रबाई के मन में क्या चल रहा है और गणेश अप्पा को दादासाहेब खापर्डे की पूजा के उपरांत अपने निवास पर ले जाने के लिए कहा।

Language : English
There are many temples of Maharaj in Amravati.
We do not know the exact places in Amravati where Maharaj has visited. Please call me on +91 84088 78616 to share the details if you have any.

1. 'Ha Atmaram Bhikaji sut, Umravati cha ase prant' Chapter 10 mentions that Atmaram Deshpande performed great pooja of Shri Maharaj. 26th Sept 1906 (Wednesday) was the day when this incident happenned.
Shri Gajanan Maharaj used to visit Amravati often and would stay at the residence of Atmaram Bhikaji Deshpande. He was 'Collector' of the area at that time. He was pious and a humble person. Saints had a special place in his family. He owned two bungalows in Amravati (area known as 'Mumbai Faiel') surrounded by 33 acres of Fruit Plantation.
Maharaj would visit anytime and would stay here, his stay would bring festive cheer to the entire family. Atmaram's only son was Krushnarao. Maharaj would address Krushnarao as 'Baba ' and would announce 'Baba I have arrived' (in Marathi - 'Baba mi aalo'). Krushnarao had placed one bedding in his 'Deevankhana' for Shri Maharaj. Krushnarao's wife was KrushnaBai. She was daughter of Nanasaheb Chitnis.
Nanasaheb Chitnis was Minister at Raje Bhosle of Nagpur since Year 1850 or earlier. Sir Gangadhar Rao and Sir Shankar Rao Chitnis were brothers of KrushnaBai. Also its worth noting - Sir Gangadhar Rao Chitnis had 'Sant Seva' in his family.
Madhan's Saint Shri Gulabrao Maharaj used to stay at his residence during summer. Shri Tajiuddin Maharaj had accepted KrushnaBai's mother as his own mother. Saint Sonaji Maharaj has established his 'Math' at behest of Chitnis family. It is now known as 'Sonaji Maharaj wadi' at Chitnispura, Mahal at Nagpur. All these things are intermingled and seems to have some connection from the earlier birth cycles.)
Rajaram Deshpande (Grandson of Krushna Rao, Son of Mohar Rao, now stays at Nagpur) shared that many people were cured of diseases and had fulfilled their wishes during Maharaj's visit. When Maharaj used to visit Krushna Rao's residence, birds and animals from the nearby places would flock together and were duly provided their appropriate meals. Food was continuously served to all the visitors and it was always plentiful.

2. Dadasaheb Khaperde was a very well Known personality in India at that time. He knew four languages fluently and was practicing barrister. He was also associated with Shirdi Sai Baba.
Dadasaheb requested Shri Gajanan Maharaj to visit his residence on 27th Sept 1906 and Maharaj obliged. Dadashaheb asked his elder son Babasaheb to prepare for lunch / prasad on short notice. Dadasaheb performed pooja of Shri Maharaj at his residence.

3. Ganesh Appa of Amravati and his wife Chandrabai has immense 'Bhakit' and 'Shraddha' on Maharaj. Both surrendered thy selves and their entire property to Shri Gajanan Maharaj. Shri Maharaj knew what was going in mind of Chandrabai and asked Ganesh Appa to take him to his residence after pooja at Dadasaheb Khaparde 's place was over.
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी वैयक्तिकरित्या आशिर्वाद दिलेल्या श्री पितांबर महाराजांनी कोंडोलीत अनेक चमत्कार ('लीला') केले. श्री गजानन महाराज 'मठ' आश्रमाची स्थापना १९०४ मध्ये झाली. श्री गजानन महाराजांनी पौष शुद्ध पौर्णिमेला एका आठवड्यासाठी भेट दिली होती. श्री गजानन महाराजांच्या 'पादुका' तेव्हापासून आश्रमात ठेवल्या आहेत. श्री गजानन महाराजांनी ११ / १२ फेब्रुवारी १९०६ ला महाशिवरात्रीला आश्रमाला पुन्हा दुसऱ्यांदा भेट दिली.

पितांबर शिंपी बद्दल अधिक माहिती - शेगावच्या बालाजी आणि सीताबाई सैतवाल (जैन) यांनी पीतांबरला जन्म दिला (श्रावण कृष्ण अष्टमी शके १७८०). विश्वंबर आणि रावजी पितांबरचे मोठे बंधू होते. पितांबर आपल्या आईसमवेत शिवमंदिरात नियमितपणे 'नामसप्ताह' साठी जात असत. शक १७९९ मध्ये पितांबराचे वडीलांना देवाज्ञा झाली. आपल्या भावासोबत त्याने आपापल्या कुटुंबासाठी हातभार लावला. विश्वंबर ने दुकानात पान, सुपारी आणि तंबाखू विकली आणि रावजी ने पण बाजारात काहीतरी व्यवसाय केला. वयाच्या १२ व्या वर्षापासून पीतांबरानेही त्यांच्या व्यवसायात हातभार लावला. १८ व्या वर्षी पीतांबरने बाजाबाई (परतूरच्या नानासाहेबांची मुलगी) बरोबर लग्न केले. आपल्या कुटुंबाचा उदरनिर्वाह करण्यासाठी त्यांनी पान, सुपारी आणि तंबाखूची विक्री चालू ठेवली. त्यांना कुटूंबात राहण्याची फारशी आवड नव्हती आणि पैसे मिळविण्याच्या बाबतीतही त्यांना खुपसा रस नव्हता. श्री गजानन महाराजांच्या सेवेत ते अधिकाधिक वेळ घालवत असत. पितांबर आणि त्यांची पत्नी यांना 'यमुना' ही मुलगी झाली. यमुना ने देखील तिच्या वडिलांन बरोबर श्री महाराजांची सेवा करत काही काळ घालविला. महाराजांनी पण तिची सेवा स्वीकारली. पुढे - यमुनेचे नारायण नावाच्या व्यक्तीशी लग्न झाले.

आणखी एक प्रसंग. श्री पितांबर महाराजांना एकदा तहान लागली होती आणि काही लोकांनी त्यांना विष दिले ('बचनाग'). असे म्हणतात की श्री पितांबर महाराजांनी संपूर्ण विषारी पाणी प्यायले आणि पाणी गोड असल्याची प्रतिक्रिया दिली. श्री गजानन महाराजांच्या आशीर्वादामुळे विषाचा त्यांच्यावर परिणाम झाला नाही. असे म्हटले जाते की, पीतांबर महाराजांनी त्याच व्यक्तीला दीक्षा दिली ज्याने त्यांना विषबाधा केली आणि त्यांना आपले शिष्य बनवले. श्री पीतांबर महाराज यांचे १ जुलै १९१३ (मंगळवार) रोजी श्री गजानन महाराजांच्या स्थापन केलेल्या त्याच आश्रमात निधन झाले.

Language : Hindi
श्री पितांबर महाराज जिन्हें श्री गजानन महाराज ने आशीर्वाद दिया था, उन्होंने कोंडोली में कई चमत्कार ('लीला') किए। श्री गजानन महाराज 'मठ' (आश्रम) की स्थापना वर्ष १९०४ में की गई। श्री गजानन महाराज, पौष शुद्ध पौर्णिमा को एक हफ्ते के लिए वह पधारे थे। श्री गजानन महाराज की 'पादुका' तब से इसी आश्रम में रखी हैं।
श्री गजानन महाराज ने ११-१२ फरवरी, १९०६ को महाशिवरात्रि पर दुबारा आश्रम को भेट दी।
पितांबर शिंपी के बारे मैं थोड़ी जानकारी
शेगाँव के बालाजी और सीताबाई सैतवाल (जैन) ने पीताम्बर को जन्म दिया (श्रावण कृष्ण अष्टमी शक १७८०). विश्वंभर और रावजी ये पितांबर के बड़े भाई थे। पीताम्बर अपनी माँ के साथ 'नामसप्ताह’ के लिए नियमित रूप से शिवमंदिर जाते थे। शक १७९९ मैं उनके पिता का देहावसान हो गया। उन्होंने अपने भाई के साथ मिलकर परिवार की मदद की। विश्वंभर ने पान सुपारी और तम्बाखू बेचने का काम अपने हाथ में लिया, रावजी बाज़ार में कुछ ऐसा ही काम करते थे। १२ साल की उम्र से पीताम्बर ने भी अपने भाइयों के व्यवसाय में मदद की। १८ साल की उम्र में, पीताम्बर का विवाह बाजबाई (परतूर के नानासाहेब की पुत्री) से हुआ था। उन्होंने अपने परिवार के चरितार्थ के लिए पान सुपारी और तम्बाखू बेचने का व्यवसाय जारी रखा। उन्हें पारिवारिक जीवन और ज्यादा पैसा कमाने मैं दिलचस्पी नहीं थी।
वह श्री महाराज की सेवा में अधिक से अधिक समय बिताते थे। पितांबर और उनकी पत्नी को एक बेटी हुई, उसका नाम 'यमुना' था। यमुना भी भाग्यशाली थी, अपने पिता के साथ श्री गजानन महाराज की सेवा करने के लिए कुछ समय बिताने लगी। श्री गजानन महाराज ने भी उनकी सेवा को स्वीकार किया। बाद में यमुना का विवाह नारायण नाम के व्यक्ति से हुआ।

एक अनोखा प्रसंग. श्री पीताम्बर महाराज को एक बार प्यास लगी थी, और कुछ बदमाशों ने उन्हें जहर दिया ('बचनग')। ऐसा कहा जाता है की श्री पीताम्बर महाराज ने पूरा जहरीला पानी पी लिया और टिप्पणी की कि पानी मीठा था। श्री गजानन महाराज के आशीर्वाद के कारण विष का उनपर कोई प्रभाव नहीं हुआ। ऐसा कहा जाता है कि श्री पीताम्बर महाराज ने उसी व्यक्ति को दीक्षा दी, जिसने उन्हें जहर दिया और उन्हें अपना शिष्य बनया। श्री पीताम्बर महाराज का निधन १ जुलाई १९१३ (मंगलवार) को उसी आश्रम में हुआ जो उन्होंने श्री गजानन महाराज के लिए स्थापन किया था।


Language : English
Shri Pitambar Maharaj who was personally blessed by Shri Gajanan Maharaj performed many miracles ('Leelas') in Kondoli. Shri Gajanan Maharaj monastery 'Math' (ashram) was established in the year 1904. Maharaj visited the monastery on paush suddha pournima for a week. Shri Gajanan Maharaj's 'padukas' were kept in the ashram since then. Shri Gajanan Maharaj re-visited the ashram on Mahashivratri on 11th / 12th February 1906.

More infor about Pitambar Maharaj:
Shegaon's Balaji and Sitabai Saitwal (Jain) gave birth to Pitambar on Shravan Krushna Astami Shak 1780. Vishwambher and Raoji were elders to Pitambar. Pitambar used to regularly visit Shivmandir for 'Namsaptha' with his mother. In Shak 1799 Pitambar lost his father and he along with his brother helped the family. Vishwambhar took the task to sell beetle nuts and tabacco at the shop, Raoji used to setup something in the market. Pitambar also contributed to his business from the age of 12. At the age of 18, Pitambar was married to Bajabai (Daughter of Nanasheb of Partur). He continued to sell bettle nuts and tabacco to earn his family's living. He was not very interested in having a family and was also less bothered for earning huge money.He used to spend more and more time in seva of Shri Maharaj. Pitambar and his wife were blessed with a girl child 'Yamuna'. Yamuna was also lucky to spend some time with her father doing Seva of Shri Maharaj who also accepted her seva. Yamuna later was married to a person named Narayan.

Another noteworthy miracle. Shri Pitambar Maharaj once was thirsty and some miscretants gave him poison ('BachNag'). It is said that Shri Pitambar Maharaj drank the whole poisoned water and also commented that the water tasted sweet. The poison did not affect him due to blessings of Shri Gajanan Maharaj. It is said that Shri Pitambar Maharaj initiated (gave 'diksha') to the same person who poisoned him and accepted him as his disciple('shishya'). Shri Pitambar Maharaj passed away on 1st July 1913 (Tuesday) at the same ashram he established for Shri Gajanan Maharaj.
Language : Marathi
सध्या अचूक स्थान माहित नाही. कृपया आपणास माहिती असल्यास संपर्क +९१८४०८८७८६१६ करा.

२६ एप्रिल 1907. (शुक्र) ते २ मे 1907. (गुरुवारी) दरम्यान महाराज इतर अनुयायांसह झ्यामसिंह डोंगरसिंग शेखावत (राजपूत) त्यांच्या विनंतीनुसार इथे आले.
हनुमान जयंती रविवारी, २ एप्रिल १९०७ रोजी होती - झ्यामसिंह राजपूत हे मुंडगाव येथील एक वयस्कर, श्रीमंत पण नम्र व्यक्ती होते. त्याचा भाचा (बहिणीचा मुलगा) आडगाव येथे स्थायिक होता.

Language : Hindi
सटीक स्थान ज्ञात नहीं है। यदी आपके पास कोई जानकारी हो तो कृपया हमे +९१८४०८८७८६१६ पर संपर्क करें।

श्री गजानन महाराज २६ अप्रैल १९०७ (शुक्र) से २ मई १९०७ (गुरुवार) के बीच आडगांव में अपने अनुयायियों के साथ झ्यामसिंह डोंगरसिंग शेखावत (राजपूत) के अनुरोध पर आये थे।
हनुमान जयंती रविवार, २८ अप्रैल, १९०७ से शुरू हुई थी. झ्यामसिंह राजपूत मुंडगाँव के एक बुजुर्ग, धनी और नम्र व्यक्ती थे। उनका भतीजा (बहन का बेटा) आडगाव में रहता था।

Language : English
Exact location of visit is not known. Please share details with me on +918408878616 if you are aware of.

Shri Gajanan Maharaj accompanied Zyamsingh Dongarsingh Shekhavat (Rajput) on his request with other followers to Adgaon between 26 April 1907 (Friday) to 2nd May 1907 (Thursday).
Hanuman birth anniversay ('Jayanti') was on Sunday, 28th April 1907. Zyamsingh was an elderly, wealthy but humble resident of Mundgaon. His nephew (Sister's son) was settled here in Adgaon.
Language : Marathi
संदर्भ अध्याय 14

शेक 1826, माघ कृष्ण, सोमवती अमावस्या -०६ मार्च 1905 सोमवार.
नर्मदा स्नान चा शुभ सोहळा. ४ मार्च ला महाशिवरात्री होती.
मार्तंड गणपत पाटील, बंकटलाल अग्रवाल, मारोती चंद्रभान पाटील आणि बजरंगलाल चुन्नीलाल अग्रवाल या सर्वांनी श्री गजानन महाराजांना सोबत घेण्याचा आग्रह धरला ओंकारेश्वरला जाण्याचा. महाराज प्रवास करण्यास तयार नव्हते. ते म्हणाले की शेगाव येथेच मला नर्मदा आहे माझ्या साठी मग मी कशा ला कुठे जाऊ. पण, सर्वांनी आग्रह धरला आणि गजानन महाराजांना त्यांच्याबरोबर रेल्वेने गेले. ओंकारेश्वरला जाण्यासाठी खेडीघाट रेल्वे स्थानकात उतरावे लागते.
कृपया लक्षात घ्या- नर्मदा दर्शनाची घटना घडली परतीच्या प्रवासादरम्यान (ओंकारेश्वर ते खेडीघाट रेल्वे स्टेशन) घडली. नकाशा काळजीपूर्वक निरीक्षण करा - खेडीघाट-ओंकारेश्वर-मोरटक्का रस्ता नर्मदा नदीच्या बाजूने जातो. परतीच्या प्रवासादरम्यान, रस्त्यावर प्रचंड रहदारी (ट्राफिक जॅम) होते - म्हणून खेडीघाट स्थानकात जाण्यासाठी पर्यायी मार्ग बोटीने प्रवास करण्यासाठी निवडला गेला होता.

Language : Hindi
संदर्भ अध्याय १४

शेक १८२६, माघ कृष्ण, सोमवती अमावस्या। ६ मार्च १९०५ सोमवार।
नर्मदा स्नान का शुभ अवसर। ४ मार्च को महाशिवरात्री थी।
ओंकारेश्वर को जाने के लिये मार्तंड गणपत पाटिल, बंकटलाल अग्रवाल, मारोती चंद्रभान पाटिल और बजरंगलाल चुन्नीलाल अग्रवाल सभी ने श्री गजानन महाराज से उनका साथ देने का विशेष आग्रह किया। महाराज यात्रा करने के लिए तैयार नहीं थे और उन्होंने कहा कि नर्मदा उनके लिए शेगाँव मैं ही थी। सभी ने आग्रह किया और गजानन महाराज को ट्रेन से अपने साथ ले गए। ओंकारेश्वर पहुंचने के लिए, यहां खेड़ीघाट रेलवे स्टेशन पर उतरना पड़ता है।
कृपया ध्यान रखे की नर्मदा दर्शन की जो घटना घटी वो वापसी दौरान घटी। ओंकारेश्वर से खेड़ीघाट रेलवे स्टेशन वापसी के वक्त।
यदि आप नक्शा ठीक देखे तो ये पता चलेगा की ही खेड़ीघाट -ओंकारेश्वर -मोरटक्का का रास्ता नर्मदा नदी के किनारेसे मुड़कर जाता हैं। रास्ता समान्तर नहीं हैं।
वापसी की यात्रा के दौरान, चूंकि सड़क पर बहुत अधिक ट्रैफ़िक हो गयी थी, इसीलिए खेड़ीघाट स्टेशन तक पहुँचने के लिए वैकल्पिक मार्ग नाव से यात्रा को चुना गया था. हालांकि पानी के प्रवाह के खिलाफ प्रवास था।

Language : English
Reference chapter 14

6th March 1905 Monday. Shake 1826, Magh Krushna, Somvati Amavysya.
Auspicious occasion of Narmada Bath.
4th March was Mahashivratri : Martand Ganpat Patil, Bankatlal Agarwal, Maroti Chandrabhan Patil and Bajranglal Chunnilal Agarwal all insisted Shri Gajanan Maharaj to accompany them to Onkareshwar. Maharaj was reluctant to travel and said Narmada was accessible to him at Shegaon. However, all of them insisted and took Gajanan Maharaj along with them by train.
To reach Onkareshwar, one needs to alight here at Khedighat railway station.Please note during return journey (Onkareshwar to Khedighat railway station), the incident of Narmada darshan happened. Please observe map carefully - Khedighat-Onkareshwar-Mortakka road runs by side (not parallel though) to Narmada river. During the return journey, since the road appeared to have huge traffic, alternate route to reach Khedighat station was chosen-to travel by boat- to wade against the water current.
Language : Marathi
अधयाय १४

शके १८२६ , माघ कृष्ण, सोमवती अमवस्या. ६ मार्च १९०५ सोमवार.
नर्मदा स्नानचा शुभ सोहळा.
श्री गजानन महाराज व इतर चार भक्त मार्तंड गणपत पाटील, बंकटलाल अग्रवाल, मारोती चंद्रभान पाटील आणि बजरंगलाल चुन्नील अग्रवाल यांनी येथे स्नान केले. परतीच्या प्रवासामधेय ते नावेत बसले आणि परतीच्या प्रवासाला लागले. त्यांची नाव एका खडकाला धडकली. नाव बुडायला लागली. ही बोट स्वतः नर्मदाने वाचविली आणि सर्व प्रवाशांचे प्राण वाचवले.  

Language : Hindi
अधयाय १४.

शके १८२६ , माघ कृष्ण, सोमवती अमवस्या. ६ मार्च १९०५ सोमवार.
नर्मदा स्नान का शुभ अवसर.
श्री गजानन महाराज अपने चार भक्त मार्तंड गणपत पाटिल, बंकटलाल अग्रवाल, मारोती चंद्रभान पाटिल और बजरंगलाल चुन्नीलाल अग्रवाल के साथ यहां पवित्र स्नान किया। वे खेड़ीघाट स्टेशन पर लौटने के लिए एक नाव पर सवार हुए। नाव एक चट्टान से टकराई और डूबने लगी। नाव को खुद नर्मदा ने बचा लिया और सभी यात्रियों की जान बचाई।

Language : English
Reference chapter 14

6th March 1905 Monday.
Shake1826, Magh Krushna, Somvati Amavysya. Auspicious occasion of Narmada Bath. Maharaj along with four other disciples Martand Ganpat Patil, Bankatlal Agarwal, Maroti Chandrabhan Patil and Bajranglal Chunnilal Agarwal took holy bath here.They boarded a boat to return to Khedighat station which was accidentally hit a rock and started sinking. The boat was saved by Narmada herself and saved the lives of all the passengers.
Language : Marathi
शिवाजयंत उत्सव- २८ मे १९०८ (सोमवार), लोकमान्य टिळकांचे भाषण इथे झाले होते
श्री महाराजांनी कार्यक्रमास उपस्थित राहण्याचे आमंत्रण स्वीकारले. लोकमान्य टिळक यांनी येथे भाषण केले. त्या काळातील मान्यवर- अमरावतीचे गणेश श्रीकृष्ण खापर्डे, अच्युत कोल्हटकर (नागपूर), दामले आणि अण्णासाहेब पटवर्धन हे देखील उपस्थित होते. "लोकमान्य टिळकांचे भाषण "लोकमान्य टिळक यांची व्याख्यन" या पुस्तकात संपूर्णपणे वाचण्यासाठी उपलब्ध आहे. केसरी खंड ६ / पान 963-965 . (लोकमान्य टिळकांचा नामक तेच भाषण उपलब्ध नाही)
लोकमान्य टिळकांना २ June जून १९०८ रोजी अटक केली गेली व मंडालय तुरूंगात पाठविण्यात आले. महाराजांनी भाषणादरम्यान अगदी याच घटनेची भविष्यवाणी केली होती- महाराजांचे शब्द "अरे अशणे दोन्ही दंडप्रत काढण्या पडतात"

Language : Hindi
शिवाजयंत उत्सव- 28 मई १९०८ (सोमवार), लोकमान्य तिलक ने यहां एक भाषण दिया।
श्री महाराज ने समारोह के लिए उपस्थित होने का निमंत्रण स्वीकार किया।  उस समय के गणमान्य व्यक्ति- अमरावती के गणेश श्रीकृष्ण खापड़े, अच्युत कोल्हाटकर (नागपुर), दामले और अन्नसाहेब पटवर्धन भी उपस्थित थे।
लोकमान्य तिलक का भाषण "लोकमान्य तिलक यानची व्याख्यान", पृष्ठ 963 में संपूर्णता में पढ़ने के लिए उपलब्ध है। 965, केसरी-खंड 6.
लोकमान्य तिलक को 24 जून 1908 को गिरफ्तार किया गया और उन्हें जेल में मंडालय भेज दिया गया। महाराज ने भाषण के दौरान इस बात की भविष्यवाणी की थी- महाराज के शब्द "अरे अशणे दोन्ही दंडप्रत काढण्या पडतात"

Language : English
Shivajayant Utsav- 28th May 1908 (Monday), Lokmanya Tilak delivered a speech here
Shri Maharaj accepted the invitation to be present for the function.
Dignitaries of those time- Ganesh Shrikrushna Khaperde of Amravati, Achyut Kolhatkar (Nagpur), Damle and Annasaheb Patvardhan were also present. Speech of Lokmanya Tilak is available for reading in entirety in the book "Lokmanya Tilak yanchi Vyakhyane", page 963 to 965, Kesari-Volume 6. Lokmanya Tilak was arrested on 24th June 1908 and sent to Mandalay in Prison. Maharaj had predicted this very instance during the speech- Maharaj's words "Arey ashanech donhi dandaprat kadhnya padtat"
Language : Marathi
श्री गजानन महाराज श्री विष्णुसाओजी अनेक वेळा गेले होते आणि किमान चार वेळा नोंदले गेले आहेत.
• शके 1825, जेष्ट कृष्णा 5, 11 जून (गुरुवार) ते 21 जून 1903 (योगिनी एकदशी कार्यक्रम)
• शके 1825 श्रावण कृष्ण 5, 13 ऑगस्ट (गुरुवार) 1903
• शके 1827 आषाढ़ कृष्णा 8, 13 जुलै 1905 एका आठवड्यासाठी
• शके 1828, 1907- नाशिकच्या दिशेने जाताना भास्कर पाटील यांना घेऊन गेले. परत येत असताना महाराज विष्णुसाओजी यांच्या निवासस्थानी गेले.  विष्णुसाओजी यांना मराठवाड्याचे न्हावा संत श्रीरंग महाराजांचा आशीर्वाद होतं. एकदा दोन्ही संतांना श्री. विष्णुसाओजी घरी बोलावले गेले आणि एकत्र पूजा झाली. श्रीरंग महाराज घराबाहेरच्या एका छावणीत थांबले होते तर श्री गजान महाराज घरातच होते. पूजेच्या दुसर्‍या दिवशी श्रीरंग महाराज विष्णुसाओजी घरी भेट देऊन श्रीगजानन महाराजांना पुष्पहार अर्पण करुन भेटले.
श्री. विष्णूसाजी यांचे 10 मे 1912 रोजी देवळाली येथे निधन झाले. त्याला 'सेप्टिक गागारीन' झाला होता आणि ऑपरेशन ही केले होते.

Language : Hindi
श्री गजानन महाराज कई बार श्री विष्णु साओजी के घर गाये थे, और कम से कम चार बार अधिकृत नोंद हैं।
• शके १८२५, जेष्ट कृष्णा ५, ११ जून (गुरुवार) से २१ जून १९०३ (योगिनी एकदशी कार्यक्रम)
• शके १८२५ श्रावण कृष्ण ५, १३ ऑगस्ट (गुरुवार) १९०३
• शके १८२७ आषाढ़ कृष्णा ८, १३ जुलै १९०५ एका हफ्ते के लिये
• शके १८२८, १९०७- नासिक की ओर जाते समय भास्कर पाटिल को साथ ले गए। लौटते समय, महाराज विष्णु साओजी के निवास पर गए। विष्णु साओजी को मराठवाड़ा के न्हावा संत श्रीरंग महाराज का भी आशीर्वाद प्राप्त था। एक बार दोनों संतों को श्री साओजी के घर आमंत्रित किया गया और एकत्र पूजा की गई। श्रीरंग महाराज घर से बाहर एक शिविर में रहे, जबकि श्री गजानन महाराज साओजी के घर पर ही रहे। पूजा के अगले दिन, श्रीरंग महाराज, साओजी के घर एक पुष्पमाला लेकर गए, जो उन्होंने श्री गजानन महाराज को दी।
श्री विष्णू साओजी का देवलाली में १० मे १९१२ को निधन हो गया। उन्हे 'सेप्टिक गागारीन' हुआ था और ऑपरेशन भी किया था।

Language : English
Shri Gajanan Maharaj is known to have visited Sri Vishnusa Saoji many times, and is recorded at least four times.
• Shake 1825, Jeshta Krushna5, 11th June (Thursday) to 21st June 1903 (Yogini ekadashi program)
• Shake 1825 Shravan Krushna 5, 13th Aug (Thursday) 1903
• Shake 1827 Ashad Krushna 8, 13 July 1905 for a week's time
• Shake 1828, 1907- took Bhaskar Patil along while going towards Nashik. While returning, Maharaj went to residence of Vishnu Saoji. He was also blessed by Marathwada's Nhava Saint Shrirang Maharaj. Once both saints were invited to Mr Saoji's home and pooja was performed.Srirang Maharaj stayed at a camp outside the house while Shri Gajana Maharaj stayed in Soiji's house. Next day of the Pooja, Srirang Maharaj visited Saoji's house with a garland which he offered to Shri Gajanan Maharaj.
Vishnusa Saoji passed away on 10th May 1912 at Devlali. He was operated for septic infection
Language : Marathi
श्री गजानन महाराज या गावात फिरत असत. पुढील तपशील उपलब्ध नाही

Language : Hindi
श्री गजानन महाराज इस गाँव में अक्सर दीखते थे। आगे कोई विवरण उपलब्ध नहीं है

Language : English
Shri Gajanan Maharaj used to freely roam around this village. No further details are available
Language : Marathi
जानेवारी १९०९ च्या सुमारास महाराजांनी या मंदिरात भेट दिली

Language : Hindi
महाराज ने जनवरी १९०९ मैं इस मंदिर मैं आये थे

Language : English
Maharaj visited this Mandir around January 1909
Language : Marathi
महाराजांनी या ठिकाणी भेट दिली. पुढील तपशील उपलब्ध नाहीत

Language : Hindi
महाराज ने इस स्थान को भेंट दी थी। अधिक जानकारी उपलब्ध नहीं है

Language : English
Maharaj visited this place. Further details are not available
Language : Marathi
महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही

Language : Hindi
महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है

Language : English
Maharaj has visited this town, further details are not available
Language : Marathi
गजानन महाराज नेहमी पंढपूरला जाण्या आधी गोमाजी महाराजांच्या समाधी चे दर्शन घेऊन पुढे जात असत.

Language : Hindi
महाराज विशेष रूप से रेलवे से पंढरपुर की यात्रा शुरू करनेसे पहले इस मंदिर में जाते थे

Language : English
Maharaj used to visited this temple especially when starting his onward journey to Pandharpur via railway
Language : Marathi
महाराजांनी या ठिकाणी भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही


Language : Hindi
महाराज ने इस जगह का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Maharaj has visited this place, further details are not available
Language : Marathi
महाराजांनी या ठिकाणी भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही


Language : Hindi
महाराज ने इस जगह का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Maharaj has visited this place, further details are not available
Language : Marathi
महाराजांनी या ठिकाणी भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही


Language : Hindi
महाराज ने इस जगह का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Maharaj has visited this place, further details are not available
Language : Marathi
महाराजांनी या ठिकाणी भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही

Language : Hindi
महाराज ने इस जगह का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Maharaj has visited this place, further details are not available
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available 
Language : Marathi
अध्याय १७

भास्कर पाटील यांच्या जवळचे संभंध असलेले मलकापूरच्या विष्णूसाजींनी श्री. गजानन महाराजांना त्यांच्या इच्छेविरूद्ध मलकापूरला भेट देण्याचा आग्रह धरला. त्यावेळी महाराज अकोल्याला होते आणि सहसा खटाऊशेठ च्या गिरणीत उतरत असत. 
मलकापूरला जाण्यासाठी अकोला रेल्वे स्थानावर श्री महाराजांच्या प्रवासासाठी एक संपूर्ण रेल्वेडब्बा सोडण्यात आला होता. महाराज डब्यामधेय चढण्यास तयार नव्हते. ट्रेनच्या शेवटच्या शिट्टीवर, महाराज पटकन एका महिलांच्या (लेडीज) डब्यात शिरले - जे अनपेक्षित होते. त्यानंतर अधिकाऱ्याकडे तक्रार दाखल करण्यात आली होती. हे प्रकरण बरेच गाजला होतं.
सरकार तर्फे या तक्रारीचे अध्यक्ष व उपायुक्त श्री बापूसाहेब जठार होते. ते एक अतिशय प्रतिष्ठित व्यक्ती होते. खटल्याची तपासणी केली असता त्यांनी भास्कर यांना सगळ्या प्रकार साठी पाच रुपये दंड भरण्याचे आदेश दिले: 'महाराजांची देखभाल करणे भास्करचे कर्तव्य होते जे त्यांनी योग्य प्रकारे केले नाही म्हणून त्यांना दंड ठोठावला गेला'. 
असेही ऐकण्यात आले श्री. जठार श्री दासगणू महाराजांचे निकटवर्तीय होते आणि श्री गजानन महाराजांचा देखील आदर करीत होते - शेगाव दौर्‍यावर असतांना ते महाराजांना दर्शनासाठी येत असत. श्री जठार यांचे सन 1951 मध्ये निधन झाले


Language : Hindi
अध्याय १७

विष्णु साओजी भास्कर पाटिल के करीबी थे. श्री विष्णु साओजी ने श्री गजानन महाराज को उनकी इच्छा के विरुद्ध मलकपुर लेजाने का आग्रह किया। महाराज, उस समय, अकोला का दौरा कर रहे थे और आम तौर पर खाटाऊ शेठ के मिल में पधारते थे। 

श्री महाराज को मलकापुर की ओर यात्रा करने के लिए एक रेल्वे का पूरा डब्बा खाली करादिया था। हालांकि, महाराज ट्रेन में चढ़ने के लिए तैयार नहीं थे। ट्रेन के आखिरी सीटी पर, महाराज जल्दी से एक लेडीज डिब्बे में घुस गए- जो अपेक्षित नहीं था.
सरकारी अधिकारियों के पास एकशिकायत दर्ज की गई।

श्री बापूसाहेब जथर द्वारा छानबीन की गई थी। वह बहुत उच्च सम्मानित व्यक्ति थे। मामले की जाँच करने पर, उन्होंने भास्कर को निम्न टिप्पणी के साथ पाँच रुपये का जुर्माना देने का आदेश दिया: '' महाराज की देखभाल भास्कर का कर्तव्य था, जो उन्होंने ठीक से नहीं किया इसलिए उन पर जुर्माना लगाया गया '। 
कहा जाता है कि श्री जठर सहाब श्री दासगणू महाराज के करीबी थे और श्री गजानन महाराज का भी सम्मान करते थे. वे शेगाँव जाते समय महाराज के दर्शन के लिए आते थे। श्री जठर का निधन वर्ष 1951 में हुआ था


Language : English
Chapter 17

Vishnusa Saoji of Malalkapur who was close to Bhaskar Patil insisted Shri Gajanan Maharaj to visit Malkapur against his will. Maharaj, at that time, was visiting Akola and generally used to stay at Khatau Sheth at his floor mill. 
At the railway station, one coach was vacated to accommodate Shri Maharaj for his journey towards Malkapur. However, Maharaj was not ready to board the train. On the last whistle of the train, Maharaj quickly entered into a Ladies compartment- which was unexpected and not thought of.
Following which a complaint was filed with authorities.The complaint was chaired / attended by Shri Bapusaheb Jathar who was a deputy commissioner. He was a very well respected figure. On examination of the case, he ordered Bhaskar to pay fine of five rupees with the following comment: 'To upkeep Maharaj was duty of Bhaskar which he did not do properly hence he was fined'. 
 It is also said that Mr Jathar was close to Shri Dasganu Maharaj and also respected Shri Gajanan Maharaj- he used to visit Maharaj for darshan while on his trip to Shegaon. Mr Jathar died in year 1951
Language : Marathi
अध्याय १७ महाराज गोपाळराव बुटी यांच्या निवासस्थानी राहिले.


Language : Hindi
महाराज गोपालराव बूटी के निवास पर रहे।


Language : English
Maharaja Stayed at Gopalrao Buti's residence
Language : Marathi
२३ फेब्रुवारी १८७८ शनिवार माघ वद्य सप्तमी - शेक १७९९


Language : Hindi
२३ फरवरी १८७८ शनिवार
माघ वाद्या सप्तमी - शेक १७९९


Language : English
23 February 1878 Saturday Magh Vadya Saptami - Shake 1799
Language : Marathi
संदर्भ अध्याय ६ आणि ७

(१) एकदा हरी पाटील यांनी महाराजांना त्यांच्याशी कुस्तीचा असा आग्रह धरला. महाराजांनी त्यांना प्रोत्साहन दिले आणि हरी पाटील यांच्यासमवेत आखाड्यात गेले आणि रिंगणाच्या मध्यभागी बसले. महाराजांनी हरीना छेडले आणि सांगितले की तुम्ही कुस्तीपटू असाल तर 'मला उचला'. हरींनी शक्य तितके प्रयत्न केले पण महाराजांना हालवाता नाही आला.त्यांनी त्यांचा पराभव स्वीकारला आणि महाराजांचा आशीर्वाद मागितला.

शेगावचे पाटील कुटुंब त्या काळातील प्रतिष्ठित कुटुंबांपैकी एक होते. पाटील भाऊ या भागात खूप प्रभावी होते. गणपती, नारायण, मारुती, हरी आणि कृष्णाजी अशी पाटील भाऊंची नावे होती. हे सर्व कुस्तीचे शौकीन होते. इतर चार भावांनी हरी शरण गेला पाहून, महाराजांना आव्हान दिले की आम्ही ऊसा ने जरी मारू, 'तेरी त्याच्या शरीरावर मारहाणीचे ठसे उमटू नये. महाराज शांत होते, ऊसाचा मर लागूनही महाराज ठीक आहेत हे लक्षात येता सर्व भाऊ चकित झाले. तेव्हापासून महाराजांनी सर्व भावांना त्यांचा शिष्य म्हणून स्वीकारले. असे म्हणतात की महाराजांनी उसा रस हाताने पिळून काढला.

(२) येथे झालेली आणखी एक प्रमुख 'लीला' खंडू पाटील यांची आहे . कुकाजी पाटील यांच्या सूचनेवरून खंडूने महाराजांना मुलासाठी आशीर्वाद म्हणून विनवणी केली. महाराजांनी खंडूला मुलाचा आशीर्वाद दिला. त्याने त्याचे नाव 'भिक्या' ठेवले गेले.

Language : Hindi
अध्याय 6 और 7

(१) एक बार हरि पाटिल ने महाराज को उनके साथ कुश्ती करने के लिए प्रेरित किया। महाराज ने उसे प्रोत्साहित किया और हरि पाटिल के साथ अखाड़े में गए और अखाड़े के बीच में बैठे। महाराज ने हरि को चिढ़ाया और कहा कि अगर तुम पहलवान हो तो 'मुझे उठा लो'। हरि ने वे सभी प्रयास किए जो महाराज नहीं कर सके और अपनी हार स्वीकार कर ली और महाराज से आशीर्वाद मांगा।

शेगाँव के पाटिल परिवार उस समय के प्रतिष्ठित परिवारों में से एक थे। पाटिल भाई क्षेत्र में बहुत प्रभावशाली थे। पाटिल भाइयों के नाम गणपति, नारायण, मारुति, हरि और कृष्णजी थे। वे सभी कुश्ती के शौकीन थे।
हरि में अन्य चार भाइयों को निराश किया गया और महाराज पर आरोप लगाते हुए कहा कि महाराज को चुनौती देते हुए कि उनके शरीर पर चोट के निशान नहीं दिखना चाहिए। महाराज अप्रसन्न थे। गन्ने की चपेट में आने के बाद भी महाराज ठीक थे, इस बात से सभी भाई हैरान थे। तब से वे सभी अपने आप को उनके शिष्यों के रूप में स्वीकार करते थे। ऐसा कहा जाता है कि महाराज ने अपने हाथों का उपयोग उन सभी गन्ने की छड़ियों को कुचलने के लिए किया था जो उन्हें मारने और रस निकालने के लिए उपयोग किए जाते थे।
(२) एक और प्रमुख 'लीला' जो यहां हुई है वह खांडू पाटिल की है। । कुकाजी पाटिल के सुझाव पर खांडू ने महाराज से आशीर्वाद के लिए संतान की कामना की। महाराज बाध्य हुए। खांडू को एक पुत्र का वरदान प्राप्त था। उसने उसका नाम 'भिक्य' रखा।


Language : English
Ref Chapter 6 & 7

(1) Once Hari Patil insisted Maharaj to wrestle with him. Maharaj encouraged him and went with Hari Patil to arena and sat in the middle of the arena. Maharaj teased Hari and said 'lift me up' if you are a wrestler. Hari made all the efforts he could but could not move Maharaj and accepted his defeat and asked for blessings of Maharaj.
Patil family of Shegaon was one of the prestigious families of the times. Patil brothers were very influential in the area. The names of the Patil brothers were Ganapati, Narayan, Maruti, Hari and Krushnaji. All of them were fond of wrestling. Other four brothers were disappointed in Hari and charged Maharaj with sugarcanes challenging Maharaj that impressions of the beating should not appear on his body. Maharaj was unshaken. All the brothers were perplexed to note Maharaj was alright even after being hit by sugarcane. Since then they all accepted themselves as his disciples. It is said that Maharaj used his hands to crush all the sugarcane sticks that was used to hit them and extracted juice.

(२) Another important 'Leela' that have happened here is of Khandu Patil. On Kukaji Patil's  suggestion Khandu begged Maharaj for child as blessing. Maharaj obliged. Khandu was blessed with a son. He named him 'Bhikya' .
Language : Marathi
श्री गजानन महाराज कृष्णजीं च्या मळ्यात गेले. तिथे पत्रे लावण्याचे सांगितलं.त्या वेळी भास्कर पाटिल और तुकाराम कोकाटे महाराजांच्या बरोबर होते.
ब्रह्मगिरी गोसाव्यांची घटना इथे घडली
गोसाव्यांन्नी कृष्णजींना सांगितलं की ते तीन दिवस त्याच्या मळ्यावर राहतील. त्याच दिवशी गावातले लोक गोसाव्यांच्या दर्शनासाठी मळ्यावर आलेत. ब्रह्मगिरी गोसावी नेश्रीमद भवत गीता का अध्याय 2 का श्लोक 23- 'नैनं छिन्दन्ति' वर प्रवचन केले, पण लोकं संतुष्ट नाही झाले. त्यांना हे सगळे शब्दछळ जाणवले. नंतर ते श्री गजानन महाराजानं कडे दर्शनाला गेले. महाराजांना लोकांच्या भावना समजल्या. त्यांनी त्याच श्लोका वेर प्रवचन केले.
गोसावी आणि त्यांचे शिष्य गांजा पीत होते. तेव्हड्यात एक ठिणगी पलंगावर पडली आणि बघता बघता पलंगाने पेट घेतला. महाराज डगमगले नाहीत. तात्यांनी सेवेकरींना सांगितले की ब्रह्मगिरीना त्यांच्या शेजारी बसावा आणि श्लोका चा अर्थ साध्य करा. ब्रह्मगिरी गोसावी ने श्री गजानन महाराजांची माफी मागितली आणि तिथून कोणाला ना सांगता शेगावहुन निघून गेले.




Language : Hindi
श्री गजानन महाराज कृष्णजी के खेत में चले गए और कृष्णजी को छाया बनाने के लिए कहा। उस समय भास्कर पाटिल और तुकाराम कोकाटे मौजूद थे।
ब्रह्मगिरी गोसावी की घटना यहाँ हुई थी। 
गोसावी ने कृष्णजी को कहा कि उनका इस खेत में 3 दिन रहने का प्रयोजन है। उस दिन, शाम को, गांव के लोग गोसावियों दर्शन के लिये आए। ब्रह्मगिरि गोसावी ने श्रीमद भवत गीता का अध्याय 2 का श्लोक 23- 'नैनं छिन्दन्ति' पार प्रवचन किया । गोसावी के स्पष्टीकरण से ग्रामस्त संतुष्ट नहीं हुए. बाद में वे सभी श्री गजानन महाराज के पास आए। वाहां गोसावी और उनके शिष्य धूम्रपान करने चले गए।
महाराज ने जान लिया कि लोग संतुष्ट नहीं थे और गोसावी शब्द छल कर राहा था. ज्ञान साझा नहीं किया, इसलिए उन्होंने स्पष्टीकरण के लिए वही श्लोक लिया। इस दौरान अचानक खाट मैं आग लगी जिस पर श्री गजानन महाराज बैठे थे और कुछ ही देर में आग की लपटें भड़क उठीं। महाराज बिल्कुल भी व्यचलित या परेशान नहीं हुए । इसके बजाय उन्होंने अपने अनुयायियों को जलती हुई खाट पर उनके साथ बैठने के लिए गोसावी ब्रह्मगिरी में लाने के लिए कहा। और गीता श्लोक का अर्थ प्रदर्शित किया। ब्रह्मगिरी गोसावी ने श्री गजानन महाराज से माफी मांगी, खुद शर्मिंदा हुए और आधी रात को अपने शिष्यों के साथ शेगाव से चले गए।


Language : English
Reference Chapter 8

Later Maharaj moved to Krushnaji's farm and asked Krushnaji to build a shade. At that time, Bhaskar Patil and Tukaram Kokate were present. The incident of Bhramhagiri Gosavis happened here. Gosavis mentioned Krushnaji that they intended to stay at this farm for 3 days. That day, in evening, villagers gathered at these Gosavis. Brahmagiri Gosavi took 'Shrimad Bhawat Geeta Shloka' Chapter 2, shloka 23- 'Nainam chindanti shashtrani ..' see associated image. Villagers were not satisfied with the explanation of Gosavi and later came to Shri Gajanan Maharaj to seek his blessings. Gosavi and his disciples went on to smoke thereafter.Maharaj understood that the villagers were not satisfied and Gosavi played with words and did not share knowledge/wisdom, hence he took up the same shloka for explanation. During this time all of a sudden the bed on which Shri Gajanan Maharaj was sitting caught fire and soon flames erupted. Maharaj was not at all disturbed. Instead he asked his followers to bring in Gosavi Bhramhagiri to sit besides him on the burning cot and demonstrate the meaning of the Geeta Shloka.
Bhramhagiri Gosavi apologized to Shri Gajanan Maharaj, was ashamed of himself and left somewhere during midnight with his disciples
Language : Marathi
अध्याय 1
श्री गजानन महाराजांनी इथे भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
अध्याय 1 श्री गजानन महाराज ने यहां भेट दी है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Chapter 1 Shri Gajanan Maharaj has visited this place, further details are not available
Language : Marathi
अध्याय ११
श्री गजानन महाराजांनी कावळ्यांना काही काळ जागा सोडण्याचा आदेश दिला.
या ठिकाणी 'सती माता' मंदिर आणि द्वारकेश्वर मंदिर देखील आहे


Language : Hindi
अध्याय ११
श्री गजानन महाराज ने कौवे को कुछ समय के लिए जगह छोड़ने का आदेश दिया।
इस स्थान पर 'सती माता' मंदिर और द्वारकेश्वर मंदिर भी है।


Language : English
Chapter 11
Shri Gajanan Maharaj ordered Crows to abandon the place for some time.
This place also has 'Sati Mata' Mandir and Dwarkeshwar temple
Language : Marathi
अध्याय ५
तारीख 24 मे 1888 (गुरुवार)
भास्कर पाटलांना श्री गजानन महाराज कोण आहेत ह्याची प्रचिती आली. महाराजांनी १२ वर्ष पाणी नसलेल्या विहिरीला पाझर फोडले होते
हे अन्य स्थान आहे. असे सांगितले जाते कि भास्कर महाराज त्यांच्या भक्तांना इथे घेऊन येत. परंतु भक्ती विजय ग्रंथात ह्या स्थानांचा उल्लेख नाही. आम्हाला वाटलं कि हे स्थान नकाशा वर दाखवणे आवश्यक आहे.


Language : Hindi
अध्याय - 5
तारीख 24 मे 1888 (गुरुवार)
भास्कर पाटील को श्री गजानन महाराज के अधिकार की प्रचिती मिली। जो कुआ निर्जल था बारे सालो से उसे खुश ही क्षणों मेल सजीव बना दिया।
यह अन्य स्थान आहे. ऐसा कहा जाता हैं की भास्कर महाराज उनके भक्तों को यहाँ दर्शन लेके आते थे परंतु भक्ती विजय ग्रंथ मैं इसका उल्लेख नाही हैं।
हमे लगा की यह स्थान नक़्शे पर दिखान महत्वपूर्ण हैं.


Language : English
Aadhya - 5th
Bhaskar Patil was enlightened of who Maharaj was after he brought water to the well which had no water since 12 years. The date was 24th May 1888 (Thursday) 
This is another place where Shri Bhaskar Maharj used to take his disciples. There is no mention of this place in the 'Bhakti Vijay' book. We though it is important to show this place on the map.
Language : Marathi
श्री गजानन महाराज यांचे मुख्य समाधी मंदिर
ते भगवान दत्तात्रेय आणि भगवान गणेश यांचा अवतार म्हणून ओळखले जातात. त्यांचा जन्म कधी किंवा कोठे झाला हे माहित नाही परंतु विस वर्षातील एक तरुण 23 फेब्रुवारी १८७८ रोजी शेगाव येथे पहिल्यांदा दिसले .

8 सप्टेंबर १९१० रोजी त्यांनी समाधी घेतली.
गजानन महाराजांचे मंदिर जगात सर्वत्र प्रसिद्ध आहे.
Language : Hindi
श्री गजानन महाराज यांचे मुख्य समाधी मंदिर
दत्तत्रेय परंपरा 23 फेब्रुवारी १८७८ - शेगाव वे भगवान दत्तात्रेय आणि भगवान गणेश के अवतार मने जाते हैं. उनका जन्म कहां हुआ उसका कोई वर्णन नहीं मिलता। वे बिस वर्ष की आयु मैं पहली बार मैं शेगाव मैं पधारे

8 सप्टेंबर १९१० को उन्होंने समाधी ली।
Language : English
Main samadhi temple of Shri Gajanan Maharaj Indian guru of Dattatreya tradition (sampradaya), made his first appearance on 23 February 1878 in Shegaon. He is believed as an incarnation of Lord Dattatreya and Lord Ganesha.It is not known when or where he was born but his first known appearance in Shegaon, perhaps as a youngster in his 20s, dates to February 1878. He took Samadhi on 8th September 1910 The Temple is famous in Maharashtra for its clean, tidy environment and polite and respectful behavior of the sevakas of Gajanan Maharaj trust who volunteer there. 
Language : Marathi
अध्याय १९

महाराजांनी जानेवारी १९०९ च्या सुमारास या ठिकाणी भेट दिली


Language : Hindi
अध्याय १९

महाराज ने जनवरी १९०९ के आसपास इस स्थान का दौरा किया था


Language : English
Maharaj visited this place around January 1909 
Language : Marathi
अध्याय १९
श्री गजानन महाराजांनी या गावाला भेट दिली आहे, अधिक माहिती उपलब्ध नाही 


Language : Hindi
अध्याय १९ श्री गजानन महाराज ने इस शहर का दौरा किया है, आगे का विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Chapter 19 Shri Gajanan Maharaj has visited this town, further details are not available
Language : Marathi
संदर्भ अध्याय २०
बोरी बंदर रेल्वे स्थानक १८५३ मध्ये बांधले गेले आणि नंतर १८७८ ला त्याचे नाव 'व्हिक्टोरिया टर्मिनस' ठेवले गेले पुन्हा त्याचे नामकरण १९९६ मध्ये छत्रपती शिवाजी टर्मिनस असे करण्यात आले.
गजानन महाराजांनी लक्ष्मण हरी जंजाळ यांना दर्शन दिले. ही घटना शेगाव येथे महाराजांची समाधी झाल्या नंतर ची आहे


Language : Hindi
संदर्भ अध्याय 20
बोरीबंदर रेलवे स्टेशन १८५३ में बनाया गया था और बाद में इसे १८७८ में विक्टोरिया टर्मिनस के रूप में बनाया गया और अब इसका नाम बदलकर १९९६ में छत्रपति शिवाजी टर्मिनस कर दिया गया।
गजानन महाराज ने लक्ष्मण हरी जंजाल को दर्शन दिए। यह घटना महाराज ने शेगांव में समाधी लेने के बाद की हैं


Language : English
Reference Chapter 20
Bori Bunder railway station was built in 1853 and later rebuilt as Victoria Terminus in 1878 and renamed now as Chhatrapati Shivaji Terminus in 1996 Gajanan Maharaj gave darshan to Lakshman Hari Janjal. This was post Maharaj attained samadhi at Shegaon
Language : Marathi
या गावात महाराज मुक्तपणे फिरायचे. पुढील तपशील उपलब्ध नाही


Language : Hindi
श्री गजानन महाराज इस गाँव में अक्सर दीखते थे। आगे कोई विवरण उपलब्ध नहीं है


Language : English
Maharaj used to freely roam aound this village. No further details are available
Language : Marathi
त्यावेळी महत्वाचा चौक


Language : Hindi
उस समय का महत्वपूर्ण चौराहा


Language : English
Important juncture at that time
Language : Marathi
संदर्भ: २० अध्याय
भाऊ कावर महाराजांचा प्रसाद न घेता तेल्हाराला जात होते. त्यांची बैलगाडी अंधारात हरवली आणि कसं तरी ते परत शेगावात परत आले आणि नंतर प्रसाद घेऊन गेले.


Language : Hindi
संदर्भ: अध्याय २०
भाऊ कावर महाराज प्रसाद के बिना तेलहारा जा रहे थे। उनकी बैलगाड़ी रास्ता भटक गयी और किसी तरह वह शेगांव वापस जाने में सफल रहे। तद्पश्चात प्रसाद लेकर वे चले गए।
Language : English
Reference: Chapter 20
Bhau kavar was going to Telhara without taking Maharaj's Prasad. His bullock cart was disoriented and somehow he managed to get back to Shegaon. He took prasad and continued his onwards journey.
Language : Marathi
संदर्भ अध्याय ११
श्री गजानन महाराजांनी संत गोपाळ दास महंत यांची भास्कर पाटील यांची भेट घेतली. 


Language : Hindi
संदर्भ अध्याय ११
श्री गजानन महाराज ने भास्कर पाटिल के साथ संत गोपाल दास महंत से यहाँ मुलाकात की 


Language : English
Reference chapter 11
Shri Gajanan Maharaj met Sant Gopal Das Mahant with Bhaskar Patil
Language : Marathi
संदर्भ अध्याय २१, श्लोक २२
शेगावच्या मुख्य मंदिराच्या प्रवेशद्वाराचे बांधकाम सुरू असताना रामनवमीच्या दिवशी जयपूर येथील एका राजपूत महिलेवर मोठा दगडी खांब (१.५ x ५ फूट) पडला. तिच्यासोबत दोन मुले होती. तिचा जीव वाचला आणि तिला कुठेही इजा झाली नाही. लवकरच तिला डॉ. लोबो तपासुन फिट असल्याचे सांगितले.
वर नमूद केलेली मुले श्री दिनेशकुमार देशमुख यांचे वडील आणि काका आहेत. श्री दिनेशकुमार सध्या पादुका संस्थान चालवतात.
सन 1908 मध्ये श्री गजानन महाराजांनी स्वतः कै. भगवानराव जानराव देशमुख यांना पादुका दिल्या. त्या प्रसंगी महाराजांनी जयपूर (मोताळा) येथे तीन दिवस मुक्काम केला. तसेच भजन, कीर्तन व महाप्रसादाचे आयोजन ही करण्यात आले होते. श्री. दिनेशकुमार हे श्री.भगवानरावांचे नातू आहेत.
पादुका दर्शनासाठी संस्थानमध्ये उपलब्ध असतील याची खात्री करून पोहचणे कारण पादुका दर्शनासाठी विविध ठिकाणी नेल्या जातात. उदाहरणार्थ, दरवर्षी रामनवमीला पादुका शेगावला नेल्या जातात.

Language : Hindi
संदर्भ अध्याय 21, श्लोक 22
शेगांव - मुख्य मंदिर के प्रवेश द्वार के निर्माण के दौरान, राम नवमी के अवसर पर, पत्थर से बना एक विशाल स्तंभ (1.5 x 5 फीट) जयपुर की एक राजपूत महिला के ऊपर गिर गया। उसके साथ दो बच्चे थे। वह सम्पूर्णता: सुरक्षित रहीं और कुछ ही समय बाद डॉ. लोबो ने उन्हें फिट प्रमाणित कर दिया।
ऊपर उल्लिखित बच्चे श्री दिनेशकुमार देशमुख के पिता और चाचा हैं जो वर्तमान में पादुका संस्थान की देखभाल कर रहे हैं।
वर्ष 1908 में श्री गजानन महाराज ने स्वयं स्वर्गीय श्री भगवानराव जानराव देशमुख को पादुकाएं प्रदान किए। उस अवसर पर, महाराज तीन दिनों के लिए जयपुर (मोताला) में रुके थे। भजन, कीर्तन और महाप्रसाद का आयोजन भी हुआ। श्री दिनेशकुमार श्री भगवानराव के पोते हैं।
आप पादुका संस्थानको संपर्क करें ताकि यह सुनिश्चित किया जा सके की आपके पहुंचने पर दर्शन के लिए पादुकाएं संस्थान में उपलब्ध हों। पादुकाओं को भक्तों के दर्शन के लिए विभिन्न स्थानों पर ले जाया जाता है। उदाहरण के लिए, हर साल राम नवमी पर पादुकाएं शेगांव ले जाई जाती हैं।

Language : English
Reference chapter 21, Stanza 22
During construction of Shegaon's main temple's entrance gate, on Ram navmi, a huge pillar carved of stone (1.5 x 5 feet) fell over a Rajput lady of Jaipur. She had two children accompanying her. She remained unharmed and was certified fit by Dr. Lobo short after.
The kids mentioned above are the uncle and father of Shri Dineshkumar Deshmukh, who is presently taking care of Paduka Santhan.
Shri Gajanan Maharaj himself gave paduka to the late Shri Bhagwanrao Janrao Deshmukh in the year 1908. On that occasion, Maharaj stayed in Jaipur (Motala) for three days. Bhajans, Kirtans and mahaprasad followed. Shri Dineshkumar is the grandson of Shri Bhagwanrao.
Devotees should use the contact number of Paduka sansthan which is provided on the map to ensure padukas are available in the sansthan for darshan when you arrive. For devotees, Padukas are carried to various places for darshan. For example, each year on Ram Navmi, the padukas are carried to Shegaon.

ह्या वेबसाईट च्या माहिती मध्ये फेरफार सुचवण्या साठी आमच्याशी संपर्क साधा

इस वेबसाइट के जानकारी में सुझाव देने के लिए हमें संपर्क करें

संपर्क/ Contact Us:
EMail : GajananMaharajWeb@gmail.com
WhatsApp: +918408878616

Click here, see on Google Map